Ten artykuł należy dopracować |
Informacje ogólne | |
Waluta | |
---|---|
Dane statystyczne | |
PKB per capita |
4700 (rok 2009)[2] |
Inflacja |
6% (rok 2007)[2] |
Wymiana handlowa | |
Eksport |
208, 5 mln (rok 2008)[2] |
Towary eksportowane |
kokosy, banany, taro, jams, kawa, kakao[2] |
Główni partnerzy |
głównie Australia (60,3%)[3], także Nowa Zelandia, Hawaje, Stany Zjednoczone (Kalifornia)[4] |
Import |
215 mln (rok 2008)[2] |
Towary importowane |
artykuły spożywcze, maszyny, samochody[2], produkty naftowe[3] |
Główni partnerzy |
Nowa Zelandia (23,1%), Fidżi (17,9%), Tajwan (10,7%), inne (48,3%)[3] |
Zatrudnienie | |
Siła robocza |
usługi (63%), przemysł (23%), rolnictwo (14%)[3] |
Gospodarka Samoa opiera się głównie na gospodarce żywnościowej (produkcja w 80–90%)[1]. Najważniejszymi gałęziami są: rolnictwo (85% produkcji opiera się na rolnictwie), rybołówstwo, leśnictwo i turystyka. Jednym z ważniejszych źródeł dochodu narodowego są przekazy pieniężne od emigrantów oraz dotacje z (Japonii, Australii, Nowej Zelandii, Unii Europejskiej). To słabo rozwinięta gospodarka[3]. Jednym z ważniejszych źródeł dochodu stały się przekazy pieniężne[4]. Jak na biedne państwo Samoa posiada niski odsetek analfabetów[5]. Dobrze rozwinięta jest opieka zdrowotna.
W usługach pracuje 63% ludności czynnej zawodowo[3].
Zużycie energii w 2007 roku wynosiło 109 milionów kWh[2].
Zadłużenie zagraniczne wynosi 197 milionów dolarów[3].
Uprawia się głównie: kukurydzę, ryż, jams, bataty, taro, orzechy kokosowe (kopra), kakao, kava, kauczuk[3]. W rolnictwie trudzi się 14% ludności czynnej zawodowo. Nadal metody zbierania plonów są prymitywne[6].
W kraju rozwinięte jest rybołówstwo[7].
Turystyka to podstawowe źródło dochodu w tym państwie[8]. Głównymi odwiedzanymi miejscami są plaże i krajobrazy oraz Letolo – jedno z najważniejszych stanowisk archeologicznych w rejonie Pacyfiku[2]. Głównymi miejscami odwiedzanymi na Samoa są[9]:
Przemysł jest słabo rozwinięty[3]. W sektorze gospodarki pracuje 23% ludności czynnej zawodowo. W Apia produkuje się uprzęże przewodów dzięki Japończykom[4].
Na Samoa nie znajdują się żadne bogactwa naturalne[3].
W państwie znajduje się 3000 kilometrów dróg kołowych (w tym ⅓ to drogi plantacyjne)[5] Na początku lat 90. infrastruktura mocno ucierpiała z powodu cyklonów nawiedzających kraj[5]. W przeszłości na ulicach obowiązywał prawostronny ruch pojazdów. 7 września 2009 r. wprowadzono ruch lewostronny. Aby ułatwić tę dość trudną zmianę, przez trzy dni obowiązywało moratorium na sprzedaż alkoholu, a kierowcy otrzymali dwa dni wolnego[10].
Emisja równoważnika dwutlenku węgla z Samoa wyniosła w 1990 roku 0,3 Mt, z czego 0,129 Mt stanowił dwutlenek węgla. W przeliczeniu na mieszkańca emisja wyniosła wówczas 0,794 t dwutlenku węgla, a w przeliczeniu na 1000 dolarów PKB 218 kg. Następnie emisje wahały się, osiągając maksymalne wartości w 2012. Wzrost emisji wynikał głównie z jej zwiększenia przez transport. W 2018 emisja dwutlenku węgla pochodzenia kopalnego wyniosła 0,133 Mt, a w przeliczeniu na mieszkańca 0,674 t i w przeliczeniu na 1000 dolarów PKB 112 kg. Udział emisji metanu i dwutlenku węgla przez większość okresu był podobny, choć z wyjątkiem okresów największej emisji dwutlenku węgla, były one nieco mniejsze niż metanu. Na trzecim miejscu jest podtlenek azotu[11].
Produkt krajowy brutto na jednego mieszkańca:
Rok | Wartość (w dolarach) |
---|---|
2001 | 5600[3] |
2005 | 5600[1] |
2007 | 5000[2] |
2008 | 4800[2] |
2009 | 4700[2] |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.