Gospodarka Dżibuti
Ilustracja
Port w Dżibuti
Informacje ogólne
Waluta

Frank dżibutyjski

Bank centralny

Banque Centrale de Djibouti

Rok podatkowy

Kalendarzowy

Organizacje gospodarcze

LPA, UA, IGAD, WTO

Dane statystyczne
PKB (nominalny)

1,9 mld USD (2016)[1]

PKB (ważony PSN)

3,3 mld dolarów międzynar. (2016)[1]

PKB per capita

3066 dolarów międzynar. (2016)[1]

Wzrost PKB

6,5% (2015)[2]

Struktura PKB

Rolnictwo 3,1%
Przemysł 17,3%
Usługi 79,7%

Inflacja

3% (2017)[3]

Wymiana handlowa
Eksport

72,6 mln USD (2016) [4]

Towary eksportowane

zwierzęta 28%
węgiel drzewny 18%
kawa 16%

Główni partnerzy

Arabia Saudyjska 41%
Jemen 10%
Egipt 8,9%

Import

3,7 mld USD (2016)[4]

Towary importowane

maszyny 17%
metale 16%
odzież 12%
produkty spożywcze 11%

Główni partnerzy

Chiny 54%
Etiopia 5,8%
Indie 5,5%

Zatrudnienie
Struktura zatrudnienia

Rolnictwo 10%
Przemysł 21,2%
Usługi 75,7%

Stopa bezrobocia

39% (2015)[5]

Wskaźniki jakości życia
Ludność poniżej progu ubóstwa

23% (2015)

Współczynnik Giniego

40

Wskaźnik rozwoju społecznego

0,473 (2015)[6]

Finanse publiczne
Dług publiczny

64% (2015)[7]

Gospodarka Dżibutigospodarka rynkowa w dużym stopniu oparta na usługach, związanych ze strategicznym położeniem kraju nad Morzem Czerwonym. Dzięki nowoczesnemu portowi (i strefie wolnocłowej otwartej 3 stycznia 2017[5]) zlokalizowanemu w stolicy kraju duże korzyści przynoszą opłaty tranzytowe, cła oraz podatki pośrednie[5][8]. Ogromne inwestycje chińskich firm przyspieszyły wzrost PKB, który od 2013 wynosi ponad 5%[9]. Duże znaczenie ma także nowa linia kolejowa łącząca Dżibuti z Etiopią. Według szacunków Międzynarodowego Funduszu Walutowego do 2020 wzrost gospodarczy ma wynosić ok. 7% rocznie[10].

Pomimo dużego wzrostu 23% ludności tego milionowego kraju żyje poniżej granicy ubóstwa, a 39% pełnoletnich obywateli państwa jest bezrobotnych[5][8]. Kraj uzależniony jest od importu żywności oraz produkcji energii z silników Diesla, a od kilku lat chińskie przedsiębiorstwa rozwijają w kraju hydroelektrownie[8].

Według rządowej strategii Vision of Djibouti 2035 w ciągu 20 lat kraj ma osiągnąć status gospodarki wschodzącej i ma się stać hubem handlowym dla całej Afryki Wschodniej[11]. Roczny wzrost gospodarczy ma wynosić między 7,5 a 10% rocznie[11].

W 2018 roku Dżibuti zajęło 154. miejsce (na 190) w rankingu Doing Business[12].

Sektory gospodarki

Rolnictwo

Ze względu na klimat podrównikowy suchy oraz niedostateczne zasoby słodkiej wody rolnictwo w Dżibuti jest słabo rozwinięte. Stanowi zaledwie 3% struktury PKB, ale zapewnia pracę 10% zatrudnionych[5][13]. Ponadto w kraju istnieje duże zagrożenie klęskami żywiołowymi (susze, trzęsienia ziemi, pustynnienie), co dodatkowo utrudnia rozwój rolnictwa[14]. W Dżibuti znajduje się 6 tys. ha ziemi uprawnej, z czego 3,6 tys. ha ziem wymaga stosowania systemów irygacyjnych[15]. Z powodu niewielkich możliwości prowadzenia upraw, większość ludzi zajmuje się hodowlą zwierząt (bydło, owce, kozy), które eksportuje się na rynki zagraniczne[15][16]. Z tych powodów ponad 78% ludności kraju mieszka w miastach[16]. Z powodu mało wydajnych gospodarstw większość potrzebnej żywności importuje się[8][14].

Przemysł

Z powodu dużej zależności państwa od handlu międzynarodowego oraz niewielkich zasobów surowców mineralnych, przemysł odgrywa niewielką rolę w gospodarce Dżibuti[17]. Od kilku lat rząd stara się rozwijać tę gałąź gospodarki poprzez liberalizację prawa, a co za tym idzie przyciąganiem inwestycji z zagranicy. W latach 2010–2014 wzrost inwestycji zagranicznych wyniósł 32%[17]. W kraju działa 30 dużych przedsiębiorstw handlowych, które stanowią 1% wszystkich zarejestrowanych w Dżibuti firm. Koncentrują się one głównie na rynku wewnętrznym[17]. Najwięcej firm działa w branżach budowlanych, spożywczych oraz produkcji plastiku i papieru[17]. Pomimo występowania złóż gipsu, miki, siarki, ametystów, granitu i marmuru nie są eksploatowane[18].

Energetyka

W 2015 roku 50% mieszkańców Dżibuti posiadało dostęp do energii elektrycznej, na obszarach wiejskich było to 14%[19]. Całkowita ilość wytworzonej energii wyniosła 100 MW[19]. W 2015 roku miks energetyczny kraju w 75% opierał się na energii importowanej z hydroelektrowni w Etiopii[20], 17% energii pochodziło z elektrowni wiatrowych, a pozostałe 8% z elektrowni geotermalnych[20]. Prawie cała sieć energetyczna kraju skupiona jest wokół stolicy i pobliskich miast, jednak często dochodzi do przerw w dostawach prądu z powodu przestarzałych linii energetycznych[21].

Według rządowej strategii Vision of Djibouti 2035 do 2020 roku 100% energii elektrycznej ma pochodzić z odnawialnych źródeł energii[20][21]. Wymaga to ogromnych inwestycji, a pieniądze na nie mają pochodzić od zagranicznych firm i organizacji międzynarodowych, które mocno wspierają rozwój OZE w Afryce Wschodniej[21]. Ponadto sieć energetyczna Dżibuti ma zostać w większym stopniu zintegrowana z Etiopią[21].

Turystyka

Dzięki parkom narodowym, piaszczystym plażom, licznym wyspom i jeziorom, Dżibuti ma duży potencjał do rozwoju turystyki[22]. Przeszkodą jest jednak słabo rozwinięta sieć hotelowa i infrastruktura drogowa, lecz sukcesywnie poprawia się ona dzięki inwestycjom[22]. W stolicy kraju znajduje się hotel Sheraton i Kempinski, jednak brakuje ofert dla osób o średnich i niskich dochodach[22]. Prawie połowa turystów przybywa z Francji (48%)[23], a 21% z innych krajów europejskich[23]. 6% ruchu turystycznego pochodzi z innych państw Afryki, z czego większość z Etiopii[23]. Dynamicznie przybywa również turystów z Chin oraz USA[22][23].

Handel zagraniczny

Dżibuti ma ujemny bilans handlu zagranicznego. W 2015 roku wyeksportowała towary o wartości 72,6 mln dolarów, a importowała towary za 3,7 mld dolarów[24]. Największymi partnerami handlowymi Dżibuti są Chiny, Arabia Saudyjska, Etiopia oraz Jemen[24].

W 2015 głównymi towarami eksportowanymi były zwierzęta (28%), węgiel drzewny (18%) oraz kawa (16%). Importowano głównie maszyny (17%), metale (16%), odzież (12%) oraz produkty spożywcze (11%)[24].

Dżibuti jest członkiem kilku międzynarodowych organizacji handlowych takich, jak Liga Państw Arabskich, Unia Afrykańska, Światowa Organizacja Handlu oraz Międzyrządowa Władzy ds. Rozwoju.

Infrastruktura

Lotnicza

W 2013 roku w Dżibuti działało 13 lotnisk, z czego 3 miały asfaltowe pasy startowe[25]. Największym portem lotniczym w kraju jest Dżibuti–Ambouli, które jako jedyne obsługuje loty międzykontynentalne[26]. W kraju działają 3 linie lotnicze: Air Djibouti, Daallo Airlines oraz Warsan Airlines.

Na mapie zaznaczono drogi oraz linie kolejowe w Dżibuti.

Kolejowa

W Dżibuti znajduje się jedna linia kolejowa o długości 97 km, która łączy stolicę kraju z Adids Abeba[25].

Drogowa

W Dżibuti znajduje się 3065 km dróg, z czego 1379 km to drogi asfaltowe[25]. W kraju nie ma autostrad[25].

Telekomunikacyjna

W 2016 roku 13,1% ludności Dżibuti posiadało dostęp do Internetu[25]. Z telefonów komórkowych korzysta ponad 345 tys. mieszkańców kraju[25].

Przypisy

  1. a b c Djibouti [online], www.imf.org [dostęp 2017-12-10] (ang.).
  2. GDP growth (annual %) Data [online], data.worldbank.org [dostęp 2017-12-10] (ang.).
  3. Djibouti Inflation rate, 1980-2017 - knoema.com, „Knoema” [dostęp 2017-12-10] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-10] (ang.).
  4. a b OEC - Djibouti (DJI) Exports, Imports, and Trade Partners [online], atlas.media.mit.edu [dostęp 2017-12-10] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-17] (ang.).
  5. a b c d e Overview, „World Bank” [dostęp 2017-12-10] (ang.).
  6. Human Development Report 2016, Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju, 2016 [dostęp 2017-12-12] (ang.).
  7. Staff report for the 2016 article IV consulatation —Debt sustainability analysis, International Monetary Fund, 7 lutego 2017 [dostęp 2017-12-12] (ang.).
  8. a b c d Djibouti Economy Profile 2017 [online], www.indexmundi.com [dostęp 2017-12-10].
  9. GDP growth (annual %) Data [online], data.worldbank.org [dostęp 2017-12-10] (ang.).
  10. Djibouti : 2016 Article IV Consultation-Press Release; Staff Report; and Statement by the Executive Director for Djibouti [online], IMF [dostęp 2017-12-10].
  11. a b Vision of Djibouti [online], 2015 (fr.).
  12. Doing Business in Djibouti - World Bank Group [online], www.doingbusiness.org [dostęp 2017-12-10].
  13. Irrigated agriculture in Djibouti | FAO [online], www.fao.org [dostęp 2017-12-11] (ang.).
  14. a b Forty years of natural hazards turning into food insecurity disasters in eastern Africa | FAO [online], www.fao.org [dostęp 2017-12-11] (ang.).
  15. a b AQUASTAT - FAO's Information System on Water and Agriculture [online], www.fao.org [dostęp 2017-12-11].
  16. a b The World Factbook — Central Intelligence Agency [online], www.cia.gov [dostęp 2017-12-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-04] (ang.).
  17. a b c d Ahmed Abdi, Industry [online], dpfza.gov.dj, 17 września 2016 [dostęp 2017-12-14] (ang.).
  18. Industries in Djibouti, Djibouti Industries [online], www.mapsofworld.com [dostęp 2017-12-14].
  19. a b Power Africa in Djibouti | Power Africa | U.S. Agency for International Development [online], www.usaid.gov [dostęp 2017-12-15].
  20. a b c Mohamed Hassan Aouled, Djibouti Energy Status, Ministry of Energy in Charge Natural Resources, 23 października 2014 [zarchiwizowane z adresu 2015-09-12] (ang.).
  21. a b c d Diversification key to expansion of Djibouti's energy sector, „Oxford Business Group”, 16 marca 2016 [dostęp 2017-12-15] (ang.).
  22. a b c d Travel and Tourism in Djibouti [online], www.euromonitor.com [dostęp 2017-12-16].
  23. a b c d Djibouti's enormous tourism potential attracting more attention, „Oxford Business Group”, 16 marca 2016 [dostęp 2017-12-16] (ang.).
  24. a b c Djibouti (DJI) Exports, Imports, and Trade Partners [online], atlas.media.mit.edu [dostęp 2017-12-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-17] (ang.).
  25. a b c d e f Djibouti [online], www.cia.gov [dostęp 2017-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-04] (ang.).
  26. Djibouti Ambouli Airport [online], www.airports-worldwide.com [dostęp 2017-12-17].

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się