 Widok od strony południowo-zachodniej ze skarpy | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Wysokość lustra |
106,0 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
1,4259 ha |
| Hydrologia | |
| Rodzaj jeziora | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′05″N 20°54′41″E/52,218056 20,911389
| |
Glinianki Sznajdra[1] lub Glinianki Schneidera[2] – staw w Warszawie, w dzielnicy Bemowo.
Staw leży po lewej stronie Wisły, w Warszawie, w dzielnicy Bemowo, w rejonie osiedla Jelonki Południowe. Otaczają go ulice: Połczyńska, Dźwigowa i Rotundy, a także stacja kolejowa Warszawa Główna Towarowa[3].
Zgodnie z ustaleniami w ramach Programu Ochrony Środowiska dla m. st. Warszawy na lata 2009–2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r. staw położony jest na wysoczyźnie i zasilany jest stale wodami podziemnymi. Staw jest bezodpływowy. Powierzchnia zbiornika wodnego wynosi 1,4259 hektara[4]. Według numerycznego modelu terenu udostępnionego przez Geoportal lustro wody zbiornika znajduje się na wysokości 106,0 m n.p.m.[3] Identyfikator MPHP to 201663[3]. Leży na obszarze zlewni Żbikówki[5].
Staw jest glinianką. Powstał w wyniku zalania wodą wyeksploatowanego wyrobiska gliny. W XIX wieku, prawdopodobnie w 1846 r.[6], na terenie Jelonek, przy ówczesnej szosie poznańskiej (obecnie ulica Połczyńska) powstała wytwórnia cegieł, dachówek i ceramiki. Jej założycielem był Bogumił Schneider. Cegły z tego zakładu posłużyły do budowy wielu warszawskich obiektów m.in. pobliskich fortów, jak Fort Chrzanów, Fort Blizne, czy Fort Wawrzyszew, które były budowane na zlecenie armii carskiej. Cegielnia, która w szczytowym okresie swojej działalności zatrudniała kilkuset pracowników, przestała działać po II wojnie światowej. Glinianki Sznajdra, obok pobliskich Glinianek Jelonek, z których również wydobywano surowiec oraz drewnianego pałacyku rodziny Schneidrów przy ul. Połczyńskiej 59, gdzie mieści się obecnie zbór zielonoświątkowców, są jedynymi pozostałościami po tym zakładzie[2].
Na terenie glinianek nakręcono finałową scenę z filmu Miś w reżyserii Stanisława Barei, w której to tytułowa kukła misia transportowana przez helikopter urywa się i spada na oblodzony zbiornik wodny. We wrześniu 2011 roku z okazji 30. rocznicy premiery filmu władze dzielnicy ustawiły na specjalnej platformie na terenie stawu słomianą replikę Misia, która miała służyć jako atrakcja turystyczna. W lipcu 2012 nieznani sprawcy podpalili kukłę, która doszczętnie spłonęła, mimo iż była specjalnie zabezpieczona na taki wypadek[7][8]. Replika Misia została wykonana ponownie i umieszczona w innym miejscu na Bemowie wybranym przez mieszkańców dzielnicy – przy Bemowskim Centrum Kultury przy ul. Górczewskiej, jednak po raz kolejny została spalona przez wandali w styczniu 2013 r.[9]
W 2010 r. Glinianki Sznajdra przeszły rewitalizację – wytyczono alejki, ustawiono ławki i zbudowano pomost ze stanowiskami dla wędkarzy[10].
W 2004 roku na terenie zbiornika wodnego i w jego okolicach stwierdzono występowanie kaczki krzyżówki[11]. Wśród ryb występują karp, krąp, lin, szczupak, słonecznica, płoć, okoń, wzdręga, różanka i boleń[12].
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
![Ogłoszenie Zakładów Cegielnianych i Fabryki Dachówek „Bogumił Schneider” w „Przeglądzie Technicznym” z 3 października 1912 r.[6]](./Plik:OgloszenieSchneider.jpg)
