Geografia językowa, geografia lingwistyczna – nauka zajmująca się przestrzennym rozmieszczeniem języków, ich odmian[1], zgrupowań lub pojedynczych cech językowych[2]. W wyniku badań geografii językowej powstają mapy i atlasy językowe[1], o zasięgu regionalnym, narodowym lub szerszym[2]. Za założycieli geografii językowej uchodzą Jules Gilliéron i Georg Wenker[2].
Geografia językowa korzysta nie tylko z osiągnięć badań geograficznych i lingwistycznych, ale także demograficznych, etnograficznych, antropologicznych, historycznych czy socjologicznych.
Niektóre szkoły językoznawcze w podobnym znaczeniu stosują termin „lingwistyka arealna”[2]. W kontekście badań zróżnicowania geograficznego poszczególnych języków mówi się zwykle o dialektologii, lingwistyka arealna obejmuje zaś badania przeprowadzane na gruncie wielu języków[1].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.