Mikronezja jest państwem wyspiarskim składającym się z 607 wysp rozciągających się na 2 900 km wzdłuż archipelagu Karolinów na wschód od Filipin. Cztery grupy wysp składowych to: Yap, Chuuk (do stycznia 1990 Truk), Pohnpei (do listopada 1984 Ponape) oraz Kosrae. Stolicą państwa jest Palikir leżący na Pohnpei. Głównymi bogactwami naturalnymi są lasy, produkty pochodzenia morskiego, minerały wydobywane z dużych głębokości.
Linia brzegowa ma długość 6 112 km
Wyspy są zróżnicowane pod względem geologicznym. Zachodnia część Mikronezji jest pochodzenia kontynentalnego, gdzie wyspy zbudowane są ze sfałdowanych skał osadowych i wulkanicznych, głównie andezytów. Wyspy te wznoszą się średnio na 700 m n.p.m. W koralowych warstwach rozwinęły się formy krasowe. Centralne wyspy są pochodzenia wulkaniczno-koralowego, które wznoszą się do 450 m n.p.m. – Tol na atolu Truk. Wschodnie wyspy posiadają oliwinowo-bazaltowe podłoże, na którym wznoszą się stożki wulkaniczne z rozwiniętymi osadami koralowymi. We wschodnich wyspa wznosi się najwyższy szczyt kraju – Mount Nanlaud. Wyspy leżą na długim podmorskim grzbiecie wulkanicznym.
Mikronezja leży w strefie klimatów tropikalnych z równomiernymi, dość wysokimi temperaturami w ciągu roku. Opady deszczu są tu bardzo obfite. Pohnpei, z opadami rocznymi rzędu 8,4 m, jest jednym z najwilgotniejszych miejsc na świecie. Cyklicznie występują tu jednak pory suche - gdy El Niño przemieszcza się w rejon Zachodniego Pacyfiku, wody gruntowe opadają bardzo znacząco. W ciągu roku dużym niebezpieczeństwem, zwłaszcza dla nisko osadzonych atoli są tajfuny.
Średnie temperatury to wartości rzędu 26-27 °C. Maksymalna suma opadów sięga 4 500 mm rocznie, gdzie największe ilości są notowane na równiku.
Wyspy porasta bujna roślinność na którą składają się przede wszystkim lasy tropikalne, które są bogate gatunkowe. Charakterystyczne są palmy i drzewa chlebowe. Wokół wysp rosną rafy koralowe.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.