Generator elektryczny – urządzenie przetwarzające na energię elektryczną inne rodzaje energii, w tym energię mechaniczną. Większość generatorów wytwarza energię elektryczną w wyniku indukcji elektromagnetycznej. Generatory te mają elementy poruszające się w polu magnetycznym lub wytwarzane jest zmienne pole magnetyczne. Zjawisko odwrotne, czyli przekształcenie energii elektrycznej w energię mechaniczną występuje w silnikach. Silniki i generatory wykorzystujące zjawisko indukcji elektromagnetycznej mają wiele podobieństw. Zalicza się je do tak zwanych maszyn elektrycznych[1]. Część generatorów elektrycznych wytwarza energię elektryczną w wyniku innych zjawisk fizycznych.
Źródłem energii mechanicznej w generatorach indukcyjnych może być przegrzana para wodna, napędzająca turbinę parową, uzyskana ze spalania paliwa (w tym paliw kopalnych) lub z promieniowania słonecznego (eng.wiki Solar power in Spain), woda przepływająca przez turbinę wodną lub koło wodne, spalane paliwo w silniku spalania wewnętrznego lub turbinie gazowej, energia kinetyczna przepływającego powietrza w turbinie wiatrowej, napędzana siłą mięśni korba, sprężone powietrze lub jakiekolwiek inne źródło energii mechanicznej. Źródłem energii zamienianej bezpośrednio na energię elektryczną może być też ciepło wykorzystywane w termogeneratorach lub generatorach MHD, energia wiązań atomowych wykorzystywana w ogniwach paliwowych, energia promienista (promieniowanie alfa lub beta) czy też energia słoneczna wykorzystana w fotoogniwach.
Literą R oznaczono generatory z częściami ruchomymi – wirującym rotorem, a literą B generatory przetwarzające bezpośrednio energię pierwotną na energię elektryczną.
| Energia pierwotna | Generator | ||
|---|---|---|---|
| Mechaniczna | Prądnica | R | |
| Energia potencjalna i kinetyczna wody | Turbina wodna | R | |
| Energia kinetyczna powietrza | Turbina wiatrowa | R | |
| Chemiczna – energia wiązań atomowych | Ogniwo paliwowe | B | |
| Cieplna | Silnik spalinowy | Agregat prądotwórczy | R |
| Para wodna uzyskana ze spalania paliwa | Turbogenerator | R | |
| Bezpośrednia zamiana na energię elektryczną | Termogenerator – ogniwa termowoltaiczne | B | |
| Generator MHD | B | ||
| Promieniowanie słoneczne | Ogrzane powietrze – ruch konwekcyjny | Wieża słoneczna | B/R |
| Para wodna uzyskana z promieniowania słonecznego | Cieplna elektrownia słoneczna | R | |
| Fotoogniwa | Ogniwa fotowoltaiczne | B | |
| Ciepło – promieniowanie podczerwone | Termowoltaiczne ogniwo z koncentratorem (lustrem) | B | |
| Energia promienista | Energia cieplna | Radioizotopowy generator termoelektryczny | B |
| Bezpośrednia zamiana promieniowania jonizującego (β lub α) na energie elektryczną | Bateria jądrowa – Baterie betawoltaiczne | B | |
| Bezpośrednia zamiana na ruch | Radioizotopowy generator pizoelektryczny | B | |
Generator elektryczny wykorzystujący zjawisko indukcji magnetycznej, nie „tworzy” zawsze obecnego w przewodniku ładunku elektrycznego, a jedynie go „przesuwa”. Można to porównać do pompy wodnej, która powoduje przepływ wody, ale nie „tworzy” wody w rurach. Generatory mogą też bazować na wykorzystaniu innych zjawisk fizycznych: piezoelektryczność, przepływ plazmy w polu magnetycznym – magnetohydrodynamika itp. Konstrukcja generatorów indukcyjnych jest podobna do budowy silnika elektrycznego. Wszystkie typy generatorów indukcyjnych (wykorzystujących zasady indukcji magnetycznej) mogą w specyficznych warunkach pracować jako silniki.
W generatorach indukcyjnych można wyróżnić dwie podstawowe części.
Elementy mechaniczne:
Elementy elektryczne:
Zanim odkryto połączenie pomiędzy zjawiskami magnetyzmu i elektryczności, znano zjawiska elektrostatyczne. Wymyślono generatory elektrostatyczne wytwarzające bardzo wysokie napięcia. Charakteryzowały się one bardzo małą wydajnością prądową.
Pracowały na zasadzie wykorzystania poruszających się ładowanych elektrostatycznie trzpieni, płyt lub dysków, przenoszących ładunek elektryczny na elektrodę o wysokim potencjale. Ładunek elektrostatyczny był wytwarzany na dwa różne sposoby:
Z powodu trudności izolowania maszyn produkujących bardzo wysokie napięcia, elektrostatyczne generatory miały małą sprawność i nigdy nie zostały użyte w zastosowaniach komercyjnych – przy produkcji znaczących ilości energii elektrycznej. Maszyna Wimshurst i generator Van de Graaffa są przykładami tych maszyn używanych do dziś.
W latach 1831–1832 Michael Faraday odkrył zasady działania generatorów elektromagnetycznych. Reguła ta, nazwana później Prawem indukcji elektromagnetycznej Faradaya mówi, że na końcach przewodnika elektrycznego poruszającego się w polu magnetycznym pojawia się różnica potencjałów elektrycznych, a więc napięcie elektryczne, wprost proporcjonalne do szybkości ruchu tego przewodnika w poprzek strumienia magnetycznego. Równanie opisujące to zjawisko stało się jednym z równań Maxwella opisujących własności pola elektrycznego i magnetycznego oraz zależności między nimi. Zamknięcie obwodu powoduje przepływ prądu elektrycznego w wyniku różnicy potencjałów.
Michael Faraday zbudował pierwszy generator elektromagnetyczny, nazwany Dyskiem Faradaya, będący typem generatora homopolarnego. Zbudowany jest z miedzianego dysku wirującego wewnątrz biegunów podkowiastego magnesu stałego. Dysk Faradaya generuje małe napięcie i bardzo duży prąd. W latach 60 wieku XX Sir Mark Oliphant pracujący w Australian National University zbudował 500 MJ wysokoprądowy Dysk Faradaya, z którego uzyskiwano prąd o wartości aż do 2 MA.
Konstrukcja taka jest bardzo nieefektywna. Pojawiają się prądy płynące w przeciwnym do kierunku użytecznego, w rejonach poza strumieniem magnetycznym od magnesu stałego. Prądy te ograniczają moc wyjściową, którą można pobrać z dysku. Powodują także rozgrzewanie się dysku. W późniejszych typach generatorów homopolarnych rozwiązywano ten problem wykorzystując macierze magnesów stałych umieszczonych wokół obwodu, tak by ustabilizować kierunek przepływu prądu
Dynamo było pierwszym generatorem elektrycznym zdolnym dostarczać energię elektryczną na skalę przemysłową. Dynamo, zwane też prądnicą prądu stałego wykorzystuje oddziaływanie elektromagnetyczne do zamiany ruchu wirowego na prąd elektryczny. Wykorzystanie komutatora pozwala uzyskać prąd pulsujący. Pierwsze Dynamo wybudował Hippolyte Pixii w 1832 roku.
Prądnica prądu stałego składa się ze stojana wytwarzającego stałe pole magnetyczne oraz obracającego się wirnika, na którym nawinięto uzwojenia. W małych maszynach – prądnicach pole magnetyczne wytwarzane jest przez jeden lub więcej magnesów stałych. W większych stałe pole magnetyczne jest wytwarzane przez cewki indukcyjne, w których płynie prąd stały. Cewka taka zwana jest także uzwojeniem wzbudzenia lub twornikiem. W przeszłości zanim upowszechnił się prąd zmienny, prądnice o dużych mocach były podstawowym źródłem energii elektrycznej.
Dynamo związane jest z szeregiem przypadkowych odkryć, w tym z: z silnikiem elektrycznym prądu stałego, alternatorem prądu zmiennego, silnikami asynchronicznym i synchronicznym oraz przekształtnikami elektromechanicznymi.
Ze względu na złożoność budowy prądnice prądu stałego nie są obecnie wykorzystywane do produkcji energii elektrycznej dużych mocy. Powodem jest fakt, że komutator nie jest zdolny długotrwałe, bez uszkodzeń, przewodzić dużych prądów. Jak skomplikowane problemy techniczne musi rozwiązać konstruktor pokazuje urządzenie, które widać na rysunku obok. Rycina przedstawia prądnicę z 1917 roku wykorzystywaną w przemysłowym procesie elektrolizy i galwanizacji. Jest to typowy przykład złożoności problemów technicznych przy konstruowaniu komutatora zdolnego przewodzić duży prąd powstający w wirniku. Jak widać, komutator jest około 3 razy większy niż stojan i pozostała część wirnika.
Współczesne systemy dystrybucji energii elektrycznej oparte są na prądzie przemiennym. Znaczenie prądnic prądu stałego znacznie się zmniejszyło. Obecnie szeroko stosowane są tanie elektroniczne układy przetwarzające prąd zmienny na prąd stały. Nie ma w tej chwili potrzeby budować tak skomplikowanych systemów produkcji energii elektrycznej.
Prądnice prądu stałego stosuje się w samochodach, są jednak zastępowane wydajniejszymi i mniej awaryjnymi alternatorami. Prądnice prądu stałego stosuje się nadal w elektromaszynowych konwerterach.
Jak widać w tabeli zamieszczonej powyżej, działanie większości generatorów elektrycznych oparta jest na koncepcji oddziaływania pola magnetycznego i poruszającego się przewodu, w którym generowany jest prąd elektryczny (generatory) lub na którym powstaje siła elektrodynamiczna (silniki).
Generatory MHD wytwarzają energię elektryczną bezpośrednio z przemiany energii cieplnej i kinetycznej gorącego zjonizowanego gazu przepływającego przez stałe pole magnetyczne. W generatorach MHD nie występują jakiekolwiek części ruchome. Wynalezienie generatorów MHD zostało spowodowane faktem, że plazma po przejściu przez generator nadal ma taką temperaturę, że potrafi wytworzyć parę w kotłach klasycznych elektrowni cieplnych. Pozwala to, teoretycznie, zwiększyć sprawność takich „kombinowanych układów termodynamicznych”.
Pierwszy projekt, który doczekał się realizacji to AVCO Mk.25 z 1965 roku. W 1987 roku rząd USA współfinansował demonstracyjną instalację w 25MW elektrowni.
Obecnie (2007) elektrownie cieplne z generatorami MHD i turbogeneratorami pracujące z kombinowanym cyklem termodynamicznym, są mniej wydajne niż połączenie turbiny gazowej i klasycznego „parowego” turbogeneratora.
Strumień magnetyczny w indukcyjnych maszynach elektrycznych (generatory i silniki) jest wytwarzany przez uzwojenie wzbudzenia składające się z jednej lub kilku cewek indukcyjnych lub przez magnesy trwałe, np. magnesy neodymowe stosowane ze względu na duży strumień magnetyczny przy stosunkowo niewielkiej masie.
Jeśli uzwojenie wzbudzenia nie jest zasilane, nie pojawia się strumień magnetyczny, a w konsekwencji wirnik generatora może obracać się nie wytwarzając energii elektrycznej. W elektrowniach, w przypadku dużych generatorów, stosowane są pomocnicze małe generatory lub baterie akumulatorów wraz z odpowiednimi układami elektronicznymi – przekształtnikami DC/AC pozwalającymi zasilić uzwojenia wzbudzenia w przypadku rozruchu w trybie awaryjnym, po załamaniu się systemu energetycznego (tzw. black out) lub w przypadku pracy wyspowej, czyli pracy bez połączenia z resztą Krajowej Sieci Energetycznej bezpośrednio na zapotrzebowanie wydzielonej sieci energetycznej. Generatory awaryjne zwykle napędzane są silnikami diesla, utrzymywanymi w stanie gotowości do rozruchu. Zasilają też inne systemy niezbędne do bezpiecznej pracy elektrowni w stanie awaryjnym.
Schemat zastępczy układu generator-obciążenie pokazano na rysunku z prawej. określenie wartości napięcia i rezystancji wewnętrznej generatora następuje według zapisanej poniżej procedury:
Uwaga 1: Wewnętrzna rezystancja generatora podczas pracy jest niewiele większa od rezystancji zmierzonej w spoczynku. Powyższa procedura pozwala zmierzyć obie wartości. Dla Obliczeń zgrubnie można pominąć pomiary i przyjąć, że wartości, i są sobie równe.
Uwaga 2: W przypadku kiedy generowane jest napięcie zmienne do pomiarów należy używać mierników (woltomierzy) przystosowanych do pomiaru prądu zmiennego.
Wczesne silniki samochodowe do początku lat 60 XX wieku wykorzystywały prądnice prądu stałego z elektromechanicznymi regulatorami napięcia. Takie prądnice nie były wydajne i charakteryzowały się dużą awaryjnością. Sukcesywnie były zastępowane alternatorami z wbudowanymi układami prostowniczymi. W pojazdach uzupełniają one po uruchomieniu silnika energię w akumulatorach. Zwykle wytwarzają prąd o natężeniu 50 – 100 A przy napięciu 12 V. Nowoczesne samochody mają elektro-hydrauliczne systemy wspomagania sterowania, systemy bezpieczeństwa i stabilizacji toru jazdy np. ESP, klimatyzację, elektronikę pokładową. Dodatkowe odbiorniki energii elektrycznej mogą powodować duży pobór mocy i przeciążać instalację. Zapobiegając nierozsądnemu wzrostowi średnicy kabli zasilających stosuje się często napięcie 24 V. Ciężarówki zwykle mają instalację o napięciu 24 V, pozwalającą zasilić rozrusznik silnika wysokoprężnego o dużej mocy.
Alternatory samochodowe mają zwykle 50–60% wydajność w szerokim zakresie prędkości i nie używają magnesów stałych jako magneśnic. Odkąd opanowano technologię spiekania i metalurgii proszków spadły koszty wytwarzania magnesów neodymowych, przez co zaczęto stosować je w alternatorach. Zwłaszcza w alternatorach stosowanych w motocyklach, ze względu na niską wagę i prostotę budowy takiego rozwiązania. Takie rozwiązania konstrukcyjne stosowane są także w samochodach hybrydowych.
Przykładem małego generatora prądu przemiennego (nazywanego potocznie prądem zmiennym) jest dynamo rowerowe. Dostarcza ono prądu do 0,5 A przy napięci 6 V lub 12 V (moc rzędu 3 – 6 W). Zastosowanie magnesu stałego jako magneśnicy pozwala wyeliminować konieczność zasilania obwodu wzbudzenia przez zewnętrzne źródło zasilania. W zależności od rodzaju materiału, z jakiego wykonano magneśnicę maksymalna wydajność takiego rodzaju zasilania oświetlenia wynosi 60%, przy typowym wynoszącym około 40%. Dynamo rowerowe jest coraz rzadziej stosowane. Wypierane jest przez oświetlenie LED z akumulatorami o dużej pojemności.
Ze względu na coraz szersze stosowanie elektroniki do nawigacji i systemów sterowania (samoster) na jachtach żaglowych rośnie zużycie energii elektrycznej. Szeroko stosowane są małe turbiny wiatrowe zamocowane na topie masztu lub wysuwane tunelowe turbiny wodne o konstrukcji zbliżonej do pomp łopatkowych. Parametry tych generatorów są tak dobrane by maksymalną efektywność osiągały przy typowej prędkości marszowej. Zasilają poprzez regulatory napięcia akumulatory i elektryczną instalację pokładową.
Generator spalinowy, zwany także agregatem prądotwórczym, jest połączeniem w jednym zintegrowanym bloku: układu sterującego, silnika spalinowego wraz z układem rozruchowym i generatora prądu zmiennego. W przypadku małych mocy (kilka-kilkanaście kW) elementy umieszczone są wewnątrz ramy tak by ułatwić przenoszenie. Zastosowany jest wtedy silnik benzynowy, ze względu na łatwość rozruchu i niską wagę. Generatory spalinowe większych mocy napędzane są silnikami wysokoprężnymi lub turbinami gazowymi. Wykonywane zwykle, jako instalacje stacjonarne, ale także istnieją przewoźne generatory z turbinami gazowymi o mocy ponad 2 MW. Generatory spalinowe stosowane są, jako rezerwowe źródła zasilania dla szpitali, elektrowni czy stacji transformatorowych, w miejscach, do których nie dociera sieć energetyczna lub istnieje konieczność czasowego zwiększenia mocy źródeł energii elektrycznej.
Generatory mogą być także zasilane siłą mięśni. Takie konstrukcje mogą być stosowane w czasie wojny lub miejscach pozbawionych zasilania, np. w czasie katastrof. Ze względu na małą moc mogą zasilać radiostacje polowe. napędzane były mechanizmem korbowym lub montowane tak by można było je napędzać odpowiednio przystosowanymi rowerami. Takie konstrukcje mogły służyć także do ładowania akumulatorów.
Spotyka się wykonania małych prądnic prądu stałego służących do zasilania oświetlenia roweru. Dynama rowerowe montowane są w piastach kół lub tak, by mogły być napędzane przez oponę roweru.
Obecnie bywają stosowane do zasilania radioodbiorników lub latarek LED-owych. Czasem spotyka się wykonania pozwalające zasilać telefony komórkowe. Wytwarzane są także błyskowe światła sygnalizacyjne zasilane siłą mięśni, które umieszcza się na tratwach ratunkowych. Stosowane są w tym przypadku mechanizmy sprężynowe lub bezpośrednie napędzanie małej prądnicy prądu stałego z układu korbowego.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
