| |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 września 1791 |
| Data i miejsce śmierci |
23 października 1867 |
| profesor | |
| Specjalność: Językoznawstwo porównawcze | |
| Doktor honoris causa Uniwersytet w Getyndze – 1820 | |
| Nauczyciel akademicki | |
| uczelnia |
Uniwersytet w Berlinie |
| Stanowisko |
profesor nadzw. |
| Okres zatrudn. |
1821-1825 |
| Stanowisko |
profesor zwyczajny |
| Okres zatrudn. |
1825-1867 |
Franz Bopp (ur. 14 września 1791 w Moguncji, zm. 23 października 1867 w Berlinie) – niemiecki językoznawca, indoeuropeista. Główny twórca językoznawstwa historyczno-porównawczego[1].
Po ukończeniu gimnazjum w Aschaffenburgu studiował w latach 1810–1812 na uniwersytecie w Aschaffenburgu. 1812-1820 studia w Paryżu (sanskryt, perski, arabski, hebrajski) i w Londynie. W roku 1820 doktorat honoris causa uniwersytetu w Getyndze. W 1821 został profesorem uniwersytetu w Berlinie i kierownikiem specjalnie dla niego utworzonej katedry sanskrytu. 1822 został członkiem Pruskiej Akademii Nauk[2].
Uznawany za głównego twórcę językoznawstwa historyczno-porównawczego, badacza gramatyki porównawczej języków rodziny indoeuropejskiej. Badał strukturę gramatyczną języków indoeuropejskich i relacje pokrewieństwa pomiędzy językami indoeuropejskimi, a również relacje pomiędzy językami indoeuropejskimi i nieindoeuropejskimi[2].
Traktował język jako organizm, jako naturalny organ (Naturkörper), który rodzi się, rozwija i obumiera[3].
Wypowiadał się też na temat klasyfikacji typologicznej języków świata, wyróżniając dwie główne grupy języków: 1) języki pozbawione gramatyki, jak język chiński (obecnie nazywane językami izolującymi), 2) języki z formami gramatycznymi, jak języki indoeuropejskie[4].
Jego główne dzieło to: Über das Conjugationssystem der Sanskritsprache in Vergleichung mit jenem der griechischen, lateinischen, persischen und germanischen Sprache (O systemie koniugacji sanskrytu w porównaniu z greką, łaciną, perskim i germańskim językiem), wydaną we Frankfurcie w 1816. W roku 1820 ukazała się wersja angielska tego dzieła[2]. Był opiekunem dysertacji De negatione napisanej przez Hipolita Cegielskiego[5].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
