Formant – pasmo częstotliwości w dźwięku (np. głosu ludzkiego lub instrumentu muzycznego), w granicach którego wszystkie tony składowe ulegają szczególnemu wzmocnieniu. Zbiór wszystkich formantów danego dźwięku określa jego barwę[1].
Analiza rozkładu formantów i identyfikacja położenia formantu głównego w sygnale cyfrowym przy zadanych częstotliwościach próbkowania stosowana jest np. w oprogramowaniu do rozpoznawania mowy, w analizach zjawisk fizycznych, które można przeprowadzać w dziedzinach czasu i częstotliwości[2].
Historycznie, w 1948 roku, Potter i Peterson[3] zasugerowali, że oznaczanie trajektorii głównych rezonansów może być efektywnym sposobem analizy ilościowej prowadzącej do oznaczania samogłosek. W publikacji z 1952[4] pojawia się zestawienie wartości formantów f1 i f2 na płaszczyźnie, uzyskane doświadczalnie dla samogłosek amerykańskiej odmiany języka angielskiego.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
