Faruk I
Ilustracja
Wizerunek herbu
podpis
Król Egiptu i Sudanu
Okres

od 28 kwietnia 1936
do 26 lipca 1952

Poprzednik

Fu’ad I

Następca

Fu’ad II

Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1920
Kair

Data i miejsce śmierci

18 marca 1965
Rzym

Ojciec

Fu’ad I

Matka

Nazli Sabri

Rodzeństwo

księżniczka Fauzijja
księżniczka Fa’iza
księżniczka Fajka
księżniczka Fathijja

Żona

1. Farida
2. Nariman Sadik

Dzieci

księżniczka Firjal
księżniczka Fauzijja
księżniczka Fadija
Fu’ad II

Odznaczenia
Order Mohameda Alego Wielki Mistrz Orderu Ismaila Łańcuch Orderu Nilu (Egipt) Krzyż Wielki Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Królewski Łańcuch Wiktorii (Wielka Brytania) Order Królewski Serafinów (Szwecja) Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Order Świętych Cyryla i Metodego (Bułgaria) Order Domowy Chakri (Tajlandia) Łańcuch Wielkiego Orderu Haszymitów (Irak) Order Salomona Order Pahlawiego (Iran) Łańcuch Orderu Najwyższego Słońca (Afganistan) Łańcuch Orderu Al-Husajna Ibn Alego (Jordania) Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia (Jordania) Order Orła Czarnego (Albania) Wielka Łańcuch Orderu Idrisa I (Królestwo Libii) Wielka Wstęga Orderu Umajjadów (Syria) Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja) Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia) Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wielki Orderu Smoka Annamu Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia) Order Lwa Białego I Klasy (Czechosłowacja) Order Chryzantemy (Japonia) Krzyż Wielki Orderu Świętego Karola (Monako) Krzyż Wielki Orderu Chrystusa Krzyż Wielki Orderu Avis (Portugalia) Wstęga Dwóch Orderów (Portugalia) Order Orła Białego Wielka Wstęga Orderu Gwiazdy Jerzego Czarnego (Serbia) Łańcuch Orderu Karola I (Rumunia) Łańcuch Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Główny Komandor Legii Zasługi (USA)

Faruk I, arab. ‏فاروق الأول‎ (ur. 11 lutego 1920 w Kairze, zm. 18 marca 1965 w Rzymie) – król Egiptu i Sudanu w 19361952.

Jego pełny tytuł: „Jego Wysokość Faruk I z łaski Boga Król Egiptu i Sudanu, Suweren Nubii, Kordofanu i Darfuru”.

Młodość

Książę Faruk w mundurze egipskiego skauta, 1933
Król Faruk I z królową Faridą i księżniczką Firjal ok. 1940

Urodził się w Pałacu Abidin w Kairze. Był pra-prawnukiem Muhammada Alego i synem króla Egiptu Fu’ada I. Miał pochodzenie albańskie, czerkieskie, tureckie, francuskie i greckie[1][2], z czego trzy ostatnie za pośrednictwem swojej matki Nazli Sabri[3][4].

We wczesnej młodości należał do egipskiej federacji skautingu. Jako książę koronny otrzymał gruntowne wykształcenie. W październiku 1935 rozpoczął naukę w Królewskiej Akademii Wojskowej Woolwich w Londynie.

Król Egiptu

Przedwczesna śmierć ojca zmusiła Faruka do powrotu do kraju. Przejął on panowanie po swoim ojcu, jednak miał tylko szesnaście lat i z powodów formalnych, jako niepełnoletni, nie mógł objąć tronu. W związku z tym wyznaczono Radę Regencyjną, która sprawowała władzę w jego imieniu. W tym czasie wyjaśniono wszystkie procedury prawne i w dniu 29 lipca 1937 odbyła się uroczystość koronacji[5]. Według konstytucji egipskiej pełnoletniość królewską ustalono na 18 lat księżycowych i ten wiek Faruk I osiągnął tego dnia[6].

Podobnie jak ojciec, Faruk I odrzucał ustrój demokratyczny, oficjalnie panujący w kraju od 1922. Zapowiedział wprawdzie reformy socjalne, jednak nigdy ich nie wprowadził. Z powodu nieudolnych i nepotycznych rządów i osobistego bogacenia się kosztem narodu początkowo popularny król szybko stracił poparcie ludności. Dodatkowo jego niewłaściwe decyzje polityczno-gospodarcze pogłębiły kryzys ekonomiczny.

W polityce zagranicznej okres rządów Faruka I odznaczał się przede wszystkim konfliktem z Wielką Brytanią. Chociaż na mocy umowy z 26 sierpnia 1936 ograniczono wojskową obecność Brytyjczyków do obszaru Kanału Sueskiego, to jednak podczas II wojny światowej wojska brytyjskie ponownie zajęły cały kraj. Faruk I nie zgadzał się z tym i był pozytywnie nastawiony do państw Osi. Z tego powodu Egipt nigdy nie przystąpił do działań wojennych i zachował neutralność aż do ostatniego roku wojny. Przez całą wojnę w królewskim pałacu w Kairze przebywali włoscy dyplomaci, na których internowanie Faruk nie wyrażał zgody. Faruk wysyłał także listy do niemieckiego feldmarszałka Erwina Rommla, zapewniając go, że inwazja na Egipt będzie mile widziana, ponieważ pomoże w wyzwoleniu kraju spod panowania brytyjskiego[7]. Pod dużym naciskiem Wielkiej Brytanii, Faruk przystąpił do wojny dopiero w 1945, gdy walki w Afryce Północnej zostały już dawno zakończone. Po wojnie Brytyjczycy ponownie wycofali większość swoich wojsk z Egiptu.

W latach 1948–1949 egipskie wojska wzięły udział w I wojnie izraelsko-arabskiej, w wyniku której Liga Państw Arabskich utraciła 78% terytorium Palestyny. Pod egipską kontrolą znalazła się jedynie Strefa Gazy. Duże straty poniesione podczas tej wojny były przyczyną wzrostu niezadowolenia społecznego.

W dniu 23 lipca 1952 grupa egipskich wojskowych przeprowadziła zamach stanu, na którego czele stanęli Muhammad Nadżib i Gamal Abdel Nasser. Zamach stanu zapoczątkował rewolucję egipską. Król Faruk I został zmuszony do abdykacji na rzecz swojego nieletniego syna Fu’ada II (miał zaledwie pół roku). Małoletniego króla reprezentowała przez pewien czas w kraju Rada Regencyjna pod przewodnictwem księcia Muhammada Abdula Moneima.

Sam obalony król Faruk I udał się na wygnanie do Włoch, gdzie mieszkał aż do śmierci. Zmarł podczas posiłku w restauracji w Rzymie. Jego ciało przewieziono do Egiptu i tam pochowano.

Małżeństwa i dzieci

Faruk I był według oficjalnych źródeł dwukrotnie żonaty:

  • W 1938 w Kairze poślubił swoją pierwszą żonę Faridę. Pochodziła ona z egipskiej rodziny szlacheckiej, o tureckich korzeniach. W listopadzie 1948 rozwiedli się. Mieli troje dzieci:
    • księżniczka Firjal (1938–2009) – wyszła za mąż za Szwajcara, Jean-Pierre’a Perretena
    • księżniczka Fauzijja (1940–2005)
    • księżniczka Fadia (1943–2002) – wyszła za mąż za Szwajcara, Pierre’a Alexievitcha Orloffa
  • W 1951 w Kairze poślubił swoją drugą żonę Nariman Sadik. Pochodziła ona z egipskiej rodziny szlacheckiej. W lutym 1954 rozwiedli się. Mieli jedno dziecko:

Włoska śpiewaczka operowa Irma Capece Minutolo wyznała w wywiadzie w 2005, że król Faruk poślubił ją w 1957 „zgodnie z tradycją islamską”. Nie zostało to jednak potwierdzone[8].

Odznaczenia

Egipskie[9]
Zagraniczne[9]

Przypisy

  1. Montgomery-Massingberd 1980 ↓, s. 287.
  2. Goldschmidt 2000 ↓, s. 191.
  3. Rosten 2015 ↓.
  4. Samir Raafat: Women whose husbands ruled the realm. egyptianeurope.org, 2005-03. [dostęp 2013-09-07]. (ang.).
  5. Yunan Labib Rizk. Crowning moment. „Al-Ahram Weekly”, 2005-08-03. Kair. [dostęp 2011-05-04]. (ang.). 
  6. W kilku wierszach. „Codzienna Gazeta Handlowa”. 170, s. 6, 29 lipca 1937. 
  7. Oscar Pinkus: The war aims and strategies of Adolf Hitler. Jefferson, North Carolina: McFarland & Company, Inc., 2005, s. 161. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  8. Samia Nkrumah. Thrice-married man?. „Al-Ahram Weekly”, 2005-03-23. Kair. [dostęp 2011-05-04]. (ang.). 
  9. a b The Muhammad ‘Ali Dynasty genealogy. royalark.net. [dostęp 2017-10-22]. (ang.).
  10. Legia Honorowa dla króla Faruka. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 170 z 31 lipca 1937. 
  11. Decreto de 1 de abril de 1951.... boe.es. [dostęp 2017-10-24]. (hiszp.).
  12. Banda da Grã-Cruz das Duas Ordens 1931/1955. arquivo.presidencia.pt. [dostęp 2015-08-22].
  13. a b Estrangeiros com Ordens Portuguesas. presidencia.pt. [dostęp 2017-10-24]. (port.).

Bibliografia

  • Hugh Montgomery-Massingberd, Burke's Royal Families of the World, t. 2, 1980, ISBN 978-0-85011-029-6, OCLC 18496936.
  • Arthur Goldschmidt, Biographical dictionary of modern Egypt, 2000, ISBN 1-55587-229-8.
  • David Rosten, The Last Cheetah of Egypt: A Narrative History of Egyptian Royalty from 1805 to 1953, 2015, ISBN 978-1-4917-7939-2.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się