| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 lipca 1930 |
| Data i miejsce śmierci |
27 grudnia 2020 |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: językoznawstwo słowiańskie, slawistyka, leksykologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura |
29 marca 1996 |
| nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
od 1952 |
| Odznaczenia | |
  
| |
Ewa Magdalena Siatkowska (ur. 18 lipca 1930 w Warszawie, zm. 27 grudnia 2020 tamże[1]) – polska językoznawczyni, profesor nauk humanistycznych o specjalności językoznawstwo słowiańskie, slawistyka, leksykologia.
Całe swoje życie zawodowe związała z Uniwersytetem Warszawskim. Pracę na Uniwersytecie Warszawskim rozpoczęła w 1952 w Seminarium Slawistycznym. Później zaś pracowała w Katedrze Filologii Słowiańskiej, Instytucie Filologii Słowiańskiej oraz w Instytucie Slawistyki Zachodniej i Południowej[2].
W 1965 obroniła rozprawę doktorską. Habilitowała się w 1976 na podstawie pracy Zachodniosłowiańskie zawołania na zwierzęta. Stan obecny, funkcje historyczne, stosunek do systemu językowego. 29 marca 1996 uzyskała tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych[2][3].
W swoim dorobku ma 100 publikacji, w tym kilka książek[4]. Jej prace były poświęcone językom zachodniosłowiańskim, czeszczyźnie i językom łużyckim[2]. Interesowała się dziejami języka i leksykologią[4]. Założycielka czasopisma „Zeszyty Łużyckie”[5].
Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej[2].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
