Eugeniusz Stawiński
Data i miejsce urodzenia

23 września 1905
Łódź

Data śmierci

28 lipca 1989

Wiceprezes Rady Ministrów
Okres

od 4 maja 1956
do 24 października 1956

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Minister przemysłu lekkiego
Okres

od 2 kwietnia 1949
do 11 kwietnia 1968

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Następca

Tadeusz Kunicki

Prezydent Łodzi
Okres

od 17 lutego 1947
do 15 kwietnia 1949

Przynależność polityczna

Polska Partia Robotnicza / Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Kazimierz Mijal

Następca

Marian Minor

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal im. Ludwika Waryńskiego Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Grób Eugeniusza Stawińskiego na Powązkach; Warszawa

Eugeniusz Stawiński (ur. 23 września 1905 w Łodzi, zm. 28 lipca 1989) – polski technik tkacki i polityk. Prezydent Łodzi (1947–1949), minister przemysłu lekkiego (1949–1968) i wiceprezes Rady Ministrów (1956), poseł do Krajowej Rady Narodowej oraz na Sejm PRL I, II i III kadencji.

Życiorys

Syn Antoniego i Marcjanny, uzyskał wykształcenie średnie. Od 1920 pracował w przemyśle włókienniczym. Działał w związkach zawodowych, w latach 30. był sekretarzem i przewodniczącym zarządu głównego Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Jedwabniczego. Podczas okupacji niemieckiej prowadził działalność konspiracyjną. Od 1945 do 1947 był sekretarzem generalnym zarządu głównego Związku Zawodowego Robotników i Pracowników Przemysłu Włókienniczego.

W latach 1930–1938 należał do Komunistycznej Partii Polski, od 1944 do Polskiej Partii Robotniczej, a od 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1948–1949 i 1968–1981 był członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR (od 1968 do 1980 członek prezydium CKR), zaś od 1949 zastępcą członka, a od 1956 do 1968 członkiem Komitetu Centralnego PZPR. Od lipca do października 1956 był zastępcą członka Biura Politycznego KC PZPR.

Był posłem do Krajowej Rady Narodowej oraz na Sejm PRL I, II i III kadencji. W okresie 1947–1949 był prezydentem Łodzi. Od 2 kwietnia 1949 do 11 kwietnia 1968 był ministrem przemysłu lekkiego w pięciu rządach. W okresie 4 maja–24 października 1956 był również wiceprezesem Rady Ministrów. Eugeniusz Stawiński był najdłużej kierującym tym samym resortem ministrem w historii Polski – 19 lat i 9 dni (6949 dni).

W 1981 był członkiem tzw. Komisji Grabskiego powołanej przez Komitet Centralny PZPR w celu ustalenia odpowiedzialności osobistej członków ekipy Edwarda Gierka[1].

Pochowany wraz z żoną Zofią z domu Tatar (1917–1989) na wojskowych Powązkach (kwatera C39-10-1)[2].

Wybrane odznaczenia

Przypisy

  1. Dziennik Łódzki”, nr 86 (9837), 1–3 maja 1981, s. 2.
  2. Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
  3. Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964. 
  4. M.P. z 1946 r. nr 25, poz. 41.
  5. Życie Partii”, styczeń–marzec 1987, s. 55.
  6. Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
  7. Uchwała nr 2/7/60 Prezydium Rady Narodowej m. Łodzi z dnia 12 stycznia 1960 roku w sprawie nadania Odznaki Honorowej m. Łodzi, bc.wbp.lodz.pl, 12 stycznia 1960.
  8. Uhonorowani pamiątkowymi medalami, „Trybuna Robotnicza”, nr 307, 30 grudnia 1983, s. 3.

Bibliografia

  • Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991
  • Informacje w BIP IPN
  • Profil na stronie Biblioteki Sejmowej

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się