uczeń apostolski | |
Data śmierci |
w I wieku |
---|---|
Czczony przez | |
Wspomnienie | |
Atrybuty |
palma |
Epafras, św. Epafras z Kolosy, gr. Ἐπαφρᾶς (zm. w I wieku)[1] – postać z Nowego Testamentu, założyciel i głowa Kościoła w Kolosach, uczeń św. Pawła z Tarsu, święty Kościoła katolickiego.
Epafras, wymieniony przez św. Pawła w Liście do Kolosan, pochodził z Kolosy (Kol 4, 12 BT). Towarzyszył apostołowi w czasie jego niewoli (Flm 23 BT). Był poganinem nawróconym na chrześcijaństwo i założycielem miejscowej wspólnoty (gminy)[1]. Jego zasługą była także ewangelizacja Laodycei i Hierapolis (Kol 1,7 BT). Epafras określany jest jako uczeń apostolski. Miejsce uwięzienia ze św. Pawłem, jak i jego przyczyna nie jest znana[2]. Istniały nieuzasadnione teorie dotyczące żydowskiego pochodzenia i pogańskiego rodowodu Epafrasa[3]. W synaksariach przypisywano mu pierwsze biskupstwo Kolosy i męczeńską śmierć.
Według Baroniusza relikwie świętego Epafrasa spoczywają w bazylice Matki Bożej Większej w Rzymie[1].
Jego wspomnienie obchodzone jest 19 lipca[4].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.