Studiowała na Harvardzie. W latach 1972–1973 pełniła funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Finansów, a od 1980 ministra finansów w rządzie prezydenta Williama Tolberta. Straciła stanowisko rządowe w 1985, kiedy w kampanii wyborczej do Senatu skrytykowała reżim wojskowy; spędziła wówczas krótki czas w więzieniu. Zmuszona do emigracji, pracowała w bankowości, m.in. afrykańskich strukturach Banku Światowego i Citibanku.
Powróciła do Liberii w 1997 i zaangażowała się w działalność polityczną. Stojąc na czele Partii Jedności, działała w opozycji do Charlesa Taylora, mimo że wcześniej wspierała go podczas rebelii przeciw prezydentowi Samuelowi Doe. W wyborach prezydenckich w 1997 uzyskała jednak zaledwie 10% poparcia (przy 75% głosów na Taylora). Przyczyniła się do ustąpienia Taylora w sierpniu 2003 i współpracowała z rządem tymczasowym. Stanęła do wyborów prezydenckich jesienią 2005, w I turze zajęła drugie miejsce za piłkarzem George'em Weahem, ale w II turze (w listopadzie) odniosła zwycięstwo, stając się pierwszą kobietą – zwyciężczynią wyborów prezydenckich w Afryce[1]. Została zaprzysiężona 16 stycznia 2006. W wyborach prezydenckich w 2011 została wybrana na drugą, 6-letnią kadencję.
Od 4 czerwca 2016 do 7 czerwca 2017 pełniła funkcję przewodniczącej Rady Szefów Państw i Rządów ECOWAS. Funkcję tę sprawowała jako pierwsza kobieta na tym stanowisku oraz pierwsza reprezentantka Liberii[4].
Przypisy
↑ abPawełP.ŚredzińskiPawełP., Pierwsza Pani Prezydent Afryki [online], afryka.org, 10 marca 2006 [dostęp 2021-02-12](pol.).
↑The Nobel Peace Prize 2011 [online], nobelprize.org, 7 października 2011 [dostęp 2021-02-12](ang.).
↑President Bush Announces Recipients of Presidential Medal of Freedom [online], georgewbush-whitehouse.archives.gov, 29 października 2007 [dostęp 2007-10-29](ang.).
↑ECOWAS CHAIR of Authority (Past and Actual) [online], ecowas.int [dostęp 2021-02-12](ang.).