Edward Babiuch
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 grudnia 1927
Grabocin

Data i miejsce śmierci

1 lutego 2021
Warszawa

Zastępca przewodniczącego Rady Państwa
Okres

od 25 marca 1976
do 18 lutego 1980

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Członek Rady Państwa
Okres

od 28 marca 1972
do 18 lutego 1980

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Prezes Rady Ministrów
Okres

od 18 lutego 1980
do 24 sierpnia 1980

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Piotr Jaroszewicz

Następca

Józef Pińkowski

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Edward Babiuch i dyrektor Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan”, Leszek Kawczyński

Edward Mikołaj Babiuch . (ur. 28 grudnia 1927 w Grabocinie – ob. część Dąbrowy Górniczej, zm. 1 lutego 2021 w Warszawie) – polski polityk i ekonomista, poseł na Sejm PRL V, VI, VII i VIII kadencji, członek Biura Politycznego KC PZPR (1970–1980). W 1980 prezes Rady Ministrów, w latach 1972–1980 członek Rady Państwa (od 1976 zastępca jej przewodniczącego).

Życiorys

Urodził się w rodzinie górniczej jako syn Mikołaja i Bronisławy. W latach 1953–1955 słuchacz w Szkole Partyjnej przy KC PZPR, studiował w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie.

Od 1948 członek Polskiej Partii Robotniczej i następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1949–1955 pracował w aparacie organizacyjnym Związku Młodzieży Polskiej, następnie w aparacie Komitetu Centralnego PZPR (od 1955 do 1959 był w nim instruktorem Wydziału Organizacyjnego, w tym od 1958 starszym instruktorem). W latach 1959–1963 sekretarz Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego PZPR i kierownik Wydziału Organizacyjnego WKW, od 1964 członek KC. W latach 1963–1965 zastępca kierownika Wydziału Organizacyjnego KC, redaktor naczelny „Życia Partii”, w latach 1965–1970 kierownik Wydziału Organizacyjnego KC. Od grudnia 1970 członek Biura Politycznego KC (do sierpnia 1980) i sekretarz KC (do lutego 1980).

W latach 1972–1976 członek, w latach 1976–1980 zastępca przewodniczącego Rady Państwa. Od lutego do sierpnia 1980 prezes Rady Ministrów. Jako bliski współpracownik Edwarda Gierka zmuszony do odejścia ze stanowisk państwowych i partyjnych, w październiku 1980 odwołany z KC, a w lipcu 1981 wykluczony z partii przez IX Zjazd. Na wezwanie plenum KC zrezygnował także z mandatu poselskiego w grudniu 1980, od 1969 pełnił mandat na Sejm PRL V, VI, VII i VIII kadencji.

W Sejmie był przewodniczącym Komisji Obrony Narodowej (1971–1972) oraz przewodniczącym Klubu Poselskiego PZPR (1972–1980). W latach 1971–1981 był także członkiem prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W stanie wojennym wraz z innymi przywódcami z poprzedniej ekipy internowany.

Zmarł 1 lutego 2021[1][2] w wieku 93 lat. Był ostatnim żyjącym premierem PRL i najdłużej żyjącym premierem Polski w historii[3]. Pochowano go 16 lutego na cmentarzu na Marysinie Wawerskim[4].

Życie prywatne

Jego żoną była lekarz chorób zakaźnych, prof. n. med. Lidia Babiuch[5].

Odznaczenia

Przypisy

  1. Edward Babiuch [online], nekrologi.wyborcza.pl, 6 lutego 2021 [dostęp 2021-02-17].
  2. Mateusz Grochocki, Pogrzeb Edwarda Babiucha [online], eastnews.pl, 16 lutego 2021 [dostęp 2021-02-17].
  3. Igor Rakowski-Kłos, Zmarł Edward Babiuch. Był ostatnim żyjącym premierem PRL [online], wyborcza.pl, 3 lutego 2021 [dostęp 2021-02-05].
  4. Pogrzeb Premiera Edwarda Babiucha [online], uniapracy.org.pl, 16 lutego 2021 [dostęp 2021-04-26].
  5. Marek Zieleniewski, Przez lekko uchyloną bramę: Gierek, Jaroszewicz, Babiuch, Cyrankiewicz, Szlachcic i inni, „Omnibus”, Kościan, 1989, ISBN 83-85072-32-2, s. 91, 92.
  6. Kraj wita Święto Odrodzenia Polski, „Dziennik Polski”, 1977, nr 165, s. 2.
  7. „Głos Słupski”, nr 185, 18 lipca 1969, s. 2.
  8. Uchwała Rady Państwa z dnia 11 lutego 1955 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1955 r. nr 50, poz. 515).
  9. Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1974, s. 1.
  10. Medale radzieckie dla polskich przywódców, „Dziennik Bałtycki”, nr 106, 9–11 maja 1975, s. 1.
  11. Medale Georgi Dymitrowa dla członków kierownictwa PZPR, „Trybuna Robotnicza”, nr 266, 8 listopada 1972, s. 1.
  12. Medale 50-lecia KPCz dla kierowniczych działaczy PZPR, „Trybuna Robotnicza”, nr 174, 24–25 lipca 1971, s. 2.

Bibliografia

  • Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991
  • Kto jest kim w Polsce 1984, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1984
  • Informacje w BIP IPN

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się