|
Ten artykuł należy dopracować |
Edukacja w Anglii jest nadzorowana przez Department for Education[1] (pol. Resort ds. Edukacji) oraz Department for Business, Innovation and Skills[2] (pol. Resort ds. Biznesu, Innowacji i Umiejętności). Na poziomie samorządowym władze lokalne (ang. Local authorities, LAs) są odpowiedzialne za wdrażanie publicznej edukacji oraz prowadzenie szkół publicznych[3].
System edukacji jest podzielony na cztery sektory wiekowe: edukacja wczesnoszkolna (3-4 lata), edukacja podstawowa (4-11 lat), edukacja ponadpodstawowa (11-18 lat) oraz szkolnictwo wyższe (ang. tertiary education) (>18 lat)[4][5].
Edukacja w pełnym wymiarze czasowym jest obowiązkowa dla wszystkich dzieci w wieku 5-17 lat (od 2013 roku oraz od 2015 w przedziale wiekowym 5-18 lat). Obowiązek ten może być dopełniony w szkole lub poza nią[6][7]. Dziecko zaczynające edukację podstawową powinno ukończyć 5 lat podczas pierwszego roku nauki[4]. Po ukończeniu szesnastego roku życia uczniowie mogą kontynuować naukę ponadpodstawową przez kolejne 2 lata (ang. sixth form), co zwykle pozwala im uzyskać kwalifikacje określone przez standard Advanced level (A-level, pol. poziom zaawansowany). Dostępne są także inne ścieżki edukacji, jak w kierunku uzyskania kwalifikacji określonych przez standardy: Business and Technology Education Council (BTEC) qualifications (pol. Kwalifikacje Rady Edukacji Biznesu i Technologii), the International Baccalaureate (IB) oraz the Cambridge Pre-U (kurs przygotowujący do podjęcia studiów na uniwersytecie)[8][9][10].
Górna granica wiekowa obowiązkowej edukacji została podniesiona do 18 lat przez akt prawny the Education and Skills Act 2008. Dla szesnastolatków zmiany wchodzą w życie w 2013 roku oraz w 2015 roku dla siedemnastolatków[5].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.