 York z lotu ptaka, widoczna katedra | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | |||||
| Region | |||||
| Hrabstwo ceremonialne | |||||
| Unitary authority | |||||
| Powierzchnia |
271,94 km² | ||||
| Populacja (2021) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
01904 | ||||
| Kod pocztowy |
YO | ||||
Położenie na mapie North Yorkshire  | |||||
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |||||
Położenie na mapie Anglii  | |||||
 53°57′33,48″N 1°04′53,40″W/53,959300 -1,081500
| |||||
| Strona internetowa | |||||
York (stnord. Jorvik, łac. Eboracum) – miasto (city) w północno-wschodniej Anglii, w hrabstwie ceremonialnym North Yorkshire, w dystrykcie (unitary authority) York, położone nad zbiegiem rzek Ouse i Foss. W 2021 miasto liczyło 141 685 mieszkańców[1].
York jest znany ze swojej bogatej historii, która zachowała się w architekturze. Co roku przyjeżdżają tu tysiące turystów, aby zobaczyć średniowieczne budowle, w których przeplatają się ślady wikingów i Rzymian.
Dominująca nad miastem katedra jest największą średniowieczną katedrą w Anglii i północnej Europie. W mieście znajdują się dwa uniwersytety – University of York i York St John University.
York jest również znany z dużej liczby pubów. Mówi się nawet, że każdego dnia roku można iść do innego pubu, a z każdego punktu miasta w obrębie murów można zobaczyć przynajmniej jeden pub i przynajmniej jeden kościół.
Miasto często nękają powodzie, mimo obszernych (ale nie zawsze efektywnych) zabezpieczeń przeciwpowodziowych.
W mieście rozwinął się przemysł spożywczy, maszynowy, precyzyjny oraz poligraficzny[2].
Miasto zostało założone ponad 2000 lat temu, a do XIX wieku było największym miastem w północnej Anglii[potrzebny przypis].
Eboracum, czyli York, był dla Rzymian główną bazą wojskową. W 211 zmarł tu cesarz Septymiusz Sewer, a w 306 Konstancjusz I Chlorus, który był ojcem Konstantyna I Wielkiego. W Yorku również Konstantyn I Wielki został obwołany cesarzem przez swoje wojska (306).
Armia wikingów zdobyła York w 866, a w 876 wikingowie osiedlili się na stałe w jego okolicach. Królowie wikingów rządzili tym obszarem, nazwanym przez nich Jorvik, przez prawie sto lat. W 954 ostatni król wikingów – Eryk Krwawy Topór został wygnany, a jego ziemie wcielone do jednoczącej się Anglii. York zostało wspomniane w Domesday Book (1086) jako Eboracum[3]. Na przestrzeni wieków miasto było stolicą hrabstwa Yorkshire, położone u styku trzech tworzących je okręgów – West Riding, North Riding i East Riding. Od VII wieku jest siedzibą arcybiskupstwa[4].
.jpg)
.JPG)
.jpg)
Ścisłe centrum otoczone jest murami, wybudowanymi w 1220 za panowania Henryka III, zachowanymi niemal w całości, po których można się przechadzać po dziś dzień. Wjazd do miasta umożliwia sześć bram. Długość murów to blisko 13 km.
W mieście od 2009 roku działa Polska Szkoła Sobotnia założona przez Polonijną Organizację w Yorku[5][6].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
