Dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy
NAD+
(difosforan w formie dianionu)
NADH
(difosforan w formie dianionu)

NAD+, forma zwitterjonowa
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C21H27N7O14P2

Masa molowa

663,43 g/mol

Wygląd

biały[2] lub prawie biały proszek, silnie higroskopijny[3]

Identyfikacja
Numer CAS

53-84-9

PubChem

5892

DrugBank

DB01907

Podobne związki
Podobne związki

dinukleotyd flawinoadeninowy

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy (NADH – forma zredukowana, NAD+ – forma utleniona) – organiczny związek chemiczny, nukleotyd pełniący istotną rolę w procesach oddychania komórkowego. Różne pochodne tego związku są akceptorami elektronów i protonów w procesach utleniania komórkowego. Pełnią też rolę koenzymów oksydoreduktaz.

Dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy występuje w organizmach żywych w postaci jonów (NAD+ i NADP+) oraz w formie zredukowanej (NADH i NADPH).

  • NAD+ – forma utleniona dinukleotydu
  • NADP+ – ester fosforanowy dinukleotydu
  • NADH – forma zredukowana NAD+
  • NADPH – forma zredukowana NADP+

NAD+/NADH

Cząsteczka NAD jest dinukleotydem składającym się z adenozyno-5'-monofosforanu i nukleotydu nikotynoamidowego połączonych ze sobą wiązaniem bezwodnikowym. Cząsteczka NAD+ wiąże jeden proton i dwa elektrony, w wyniku czego reszta amidu kwasu nikotynowego ulega redukcji:

Reakcje utleniania i redukcji NAD
Reakcje utleniania i redukcji NAD

Z kolei forma zredukowana, NADH, jest utleniana na kompleksie I łańcucha oddechowego. W wyniku przenoszenia elektronów przez kolejne elementy łańcucha oddechowego zostaje wytworzony gradient elektrochemiczny zamieniany przez syntazę ATP na energię zmagazynowaną w ATP.

NADP+/NADPH

Struktura NADPH (tetraanion)

NADP+/NADPH różni się od NAD+/NADH obecnością reszty fosforanowej przy węglu 2' rybozy nukleotydu adeninowego.

NADP+ jest także akceptorem protonu i elektronów w reakcjach redukcji, w ten sposób powstaje NADPH, wytwarzany przez reduktazę ferredoksyna-NADP+ w fazie jasnej fotosyntezy. Powstały NADPH wykorzystywany jest do syntezy aldehydu 3-fosfoglicerynowego, który jest prekursorem glukozy w cyklu Calvina.

NADPH wytwarzany jest także w szlaku metabolicznym określanym jako szlak pentozofosforanowy. Jest on następnie zużytkowywany w różnych reakcjach redukcji, głównie w przebiegu biosyntezy kwasów tłuszczowych i cholesterolu.

Wybrane reakcje redukcyjne w organizmie ludzkim z udziałem NADPH

Z zakresu metabolizmu węglowodanów:

W tym z zakresu syntezy i modyfikacji cholesterolu:

  • redukcja HMG-CoA do mewalonianu w cytoplazmie[12],
  • synteza skwalenu z difosforanu farnezylu[13],
  • reakcja katalizowana przez epoksydazę skwalenową (przekształcenie skwalenu w tlenek skwalenu),
  • przekształcenie tlenku skwalenu w lanosterol,
  • cztery z pięciu reakcji prowadzących do przemiany lanosterolu w cholesterol[14],
  • 7α- i 12α-hydroksylacja cholesterolu z kofaktorem witaminą C,
  • 20α- i 22α-hydroksylacja cholesterolu do pregnenolonu[15].

Z zakresu metabolizmu związków azotowych:

Zobacz też

Przypisy

  1. Grzegorz Góralski, dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy, [w:] Marzena Popielarska, Robert Konieczny, Grzegorz Góralski, Słownik szkolny. Biologia, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2008, s. 75, ISBN 978-83-7435-692-3.
  2. β-Nicotinamide adenine dinucleotide (nr N8285) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
  3. a b Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
  4. a b Dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy. [martwy link] The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-07-30]. (ang.).[niewiarygodne źródło?]
  5. Murray et al.: Biochemia Harpera. 2012, s. 227.
  6. NADPH Oxidases. MeSH Descriptor Data 2019. [dostęp 2019-07-22]. (ang.).
  7. Murray et al.: Biochemia Harpera. 2012, s. 221.
  8. Murray et al.: Biochemia Harpera. 2012, s. 123.
  9. Murray et al.: Biochemia Harpera. 2012, s. 243.
  10. Murray et al.: Biochemia Harpera. 2012, s. 247.
  11. Murray et al.: Biochemia Harpera. 2012, s. 181.
  12. Murray et al.: Biochemia Harpera. 2012, s. 283.
  13. Murray et al.: Biochemia Harpera. 2012, s. 284.
  14. Murray et al.: Biochemia Harpera. 2012, s. 285.
  15. Murray et al.: Biochemia Harpera. 2012, s. 290.
  16. Murray et al.: Biochemia Harpera. 2012, s. 366.
  17. Murray et al.: Biochemia Harpera. 2012, s. 346.
  18. Murray et al.: Biochemia Harpera. 2012, s. 296.
  19. Murray et al.: Biochemia Harpera. 2012, s. 262.
  20. Murray et al.: Biochemia Harpera. 2012, s. 371.

Bibliografia

  • Robert K. Murray, Daryl K. Granner, Victor W. Rodwell: Biochemia Harpera. Warszawa: PZWL, 2012. ISBN 978-83-200-4554-3.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się