Digambarowie (dewanagari: दिगंबर) – jeden z dwóch głównych (obok śwetambarów) kierunków w łonie dźinizmu.
W sanskrycie słowo digambar (दिगंबर) oznacza dosłownie odzianego w sferę nieba, odzianego w przestwór[1] i odnosi się do tego, iż digambarowie chodzili zupełnie nago w odróżnieniu od śwetambarów, którzy ubierali się na biało. Jednak obecnie również i digambarowie używają ubrań (dawny zwyczaj pozostał tylko w obrębie niektórych klasztorów).
Podział na digambarów i śwetambarów zaistniał prawdopodobnie już w czasach Mahawiry, gdyż śwetambarowie nie przyjęli wszystkich jego reform. Rozłam nasilił się w II wieku n.e., jednak jeszcze do XI wieku istniały wspólne świątynie obu odłamów. Pozycja kobiet jest gorsza niż w rywalizującej grupie: zaprzecza się możliwości osiągnięcia przez nie mokszy zanim nie narodzą się jako mężczyźni[1], nie mogą także zostać mniszkami. W odróżnieniu od śwetambarów nie mają kanonu świętych pism- twierdzą iż kanon dźinijski zaginął.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.