Dies irae (łac. „Dzień gniewu”) – napisana na przełomie XII i XIII wieku rymowana sekwencja.
Opis
Sekwencja ta została w XIV wieku włączona została do mszału, a od czasu reformy trydenckiej śpiewana jest w liturgiiKościoła rzymskokatolickiego w mszach żałobnych w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego; najczęściej jest to określenie całej sekwencji, a przy ściślejszym podziale – jej początku (drugim fragmentem sekwencji jest wtedy Tuba mirum)[1][2]. W zwyczajnej formie rytu rzymskiego została podzielona na trzy części, stanowiące opcjonalne hymny Liturgii godzin (godziny czytań, jutrzni i nieszporów) w ostatnim tygodniu roku liturgicznego, który w tym czasie koncentruje się na paruzji Chrystusa. Autorstwo sekwencji nie zostało jednoznacznie ustalone (wymienia się obecnie około 80 możliwych twórców, zaś popularna i często błędnie podawana hipoteza na temat autorstwa Tomasza z Celano została obalona w 1931 roku przez Iguaneza[3]). Rymowana modlitwa, na której podstawie stworzono tę sekwencję powstała prawdopodobnie na terenie Galii[3].
W liturgii mariawickiej hymn Dzień on, dzień gniewu Pańskiego odmawiany lub śpiewany jest we Mszy żałobnej podczas pogrzebów i w Zaduszki[4], a także na cmentarzu w czasie procesji w uroczystość Wszystkich Świętych. Wówczas podzielone fragmenty hymnu śpiewane są przy każdej z pięciu stacji procesji na cmentarzu[5]. Ponadto w Kościele Katolickim Mariawitów istnieje zwyczaj odmawiania sekwencji przez wszystkich uczestników liturgii na każdej Mszy żałobnej.
Forma
Utwór jest napisany trocheicznym czterostopowcem (ośmiozgłoskowcem), ujętym w strofy trójwersowe oparte na jednym rymie. Zwrotkę tego typu bardzo często nazywa się strofą Dies irae albo strofą hejnałową[6].
Z Dies irae pochodzi śpiewany współcześnie w Polsce na pogrzebach dwuwiersz „Dobry Jezu, a nasz Panie / Daj mu wieczne spoczywanie” (łac. „Pie Iesu Domine, dona ei requiem”).
Dwie ostatnie linijki hymnu zostały także wykorzystane w filmie Monty Python i Święty Graal, gdzie pokutnicy z dwuwierszem na ustach tłuką się po głowach deskami.
Niektóre ze zwrotek zostały użyte w utworze miasta Haven w grze komputerowej „Heroes of Might & Magic V” oraz w głównym menu gry. Ponadto utwór został wykorzystany jako podkład muzyczny w mieście nekropolis w starszej odsłonie gry – „Heroes of Might & Magic III”.
Słowa utworu zostały użyte w ścieżce dźwiękowej do gry komputerowej Hype: The Time Quest. Motyw ten występuje w lokacji klasztoru.
Dies Irae to także Tytan klasy Imperator Legionu Mortis z serii książek „Herezja Horusa” z uniwersum Warhammera 40,000.
W filmie Trzecia Część Nocy (reż. Andrzej Żuławski, 1971) w jednej z ostatnich scen ojciec głównego bohatera Michała wypowiada fragment Dies irae.
W utworze "Requiem rozbiorowe" Jacka Kaczmarskiego zwrot "Dies irae, dies irae" wykorzystywany jest jako refren w drugiej części.
W animowanej wersji Dzwonnika z Notre Dame w piosence The Bells Of Notre Dame w tle słychać chór śpiewający Dies Irae.
↑ abMałgorzataM.Strawa-IrackaMałgorzataM., Repertuar sekwencyjny w Graduałach Piotrkowskich, „Annales Lublinenses pro Musica Sacra, 2 (2011)”, 2011 [dostęp 2016-08-25].brak strony (czasopismo)
↑Mszał Eucharystyczny dla Kapłanów Maryawitów, 1929.brak strony (książka)
↑Brewiarzyk Mariawicki, 1988.brak strony (książka)
↑Wiktor Jarosław Darasz, Mały przewodnik po wierszu polskim, Kraków 2003, s. 135.
Linki zewnętrzne
Zobacz w Wikiźródłach tekst przekładu Antoniego Czajkowskiego
Zobacz w Wikiźródłach tekst oryginalnego Dies irae
Dies irae w przekładzie Anny Kamieńskiej. [dostęp 2005-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-17)]. (pol.).
Dies irae w przekładzie Jana Białobockiego. [dostęp 2005-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-03)]. (pol.).