Dziewczynka należąca do „niedotykalnych” (stan Andhra Pradesh)

Dalitowie (popularnie pariasi, hindi दलित, trl. dalit (uciśnieni), dawniej hindi haridźan, potocznie także niedotykalni) — zbiorcza nazwa określająca różne grupy ludności w indyjskim systemie kastowym. Zaliczają się do nich zarówno osoby należące do najniższych kast (dźati), jak i osoby, które w ogóle znajdują się poza systemem kastowym[1]. Liczebność dalitów szacuje się na około 260 mln (Indie, Bangladesz, Nepal, Sri Lanka). W samych Indiach żyje ich około 150–160 milionów (dane z 1991 r.)[2].

Nazwa

  • W ujęciu historycznym, określenia dotyczące tych grup społecznych zmieniały się z biegiem czasu. Ariowie nazywali ciemnoskórą podbitą ludność Dasami (niewolnikami).
  • W późniejszym okresie jednym z częstych sanskryckich określeń było używane do niedawna słowo ćandala (obecnie jest to nazwa tylko jednej grupy niedotykalnych[3]).
  • Po uzyskaniu niepodległości, Mahatma Gandhi, próbując zintegrować niedotykalnych z resztą społeczeństwa, ukuł na ich określenie termin Haridźan (ang. Harijan, dosłownie: „ludzie Boga”) o pozytywnych konotacjach, który jednak z biegiem czasu się zdewaluował.
  • Na początku lat osiemdziesiątych powstał ruch społeczny zainicjowany przez samych niedotykalnych, którzy w celu zwrócenia uwagi społecznej na swój problem wybrali jako samookreślenie słowo dalit (przygnębieni[4], uciemiężeni).

Przynależność

Tradycyjnie do niedotykalnych zalicza się osoby wykonujące tzw. „nieczyste” zawody. Do tej kategorii zalicza się przede wszystkim czynności związane z:

  • odbieraniem życia innym stworzeniom (np. rybacy i rzeźnicy);
  • zabijaniem bydła lub usuwaniem padłych krów;
  • kontaktem ze śliną, moczem i kałem czy nawet potem człowieka (np. sprzątacze latryn, pracze);
  • jedzeniem mięsa bydła, świń, ptaków itp. (głównie rdzenna ludność Indii — tzw. Adivasi).

Dyskryminacja

Aż do przyjęcia konstytucji niepodległych Indii niedotykalni byli poddawani różnego rodzaju szykanom, których dotkliwość w zależności od regionu zwiększała się wraz z przesuwaniem się z północy na południe kraju. Na przykład pozwalano im mieszkać jedynie w wydzielonych miejscach (przedmieścia miast), zakazywano wchodzenia do świątyń, szkół, korzystania ze studni używanych przez członków wyższych kast. Przez członków wyższych kast ich dotknięcie było uważane za nieczyste i dlatego wymagało przeprowadzenia rytuału oczyszczającego (w południowych częściach Indii nawet spojrzenie niedotykalnego uważano za nieczyste). Takie traktowanie oraz dziedziczność przynależności do kast skłoniła wielu niedotykalnych do porzucenia hinduizmu i przejścia na islam, buddyzm czy chrześcijaństwo, co umożliwiało wyrwanie się z kręgu napiętnowania społecznego.

Emancypacja

Proces emancypacji rozpoczął się już w latach 30. XX w. Czołową postacią tego ruchu był Bhimrao Ramji Ambedkar — pierwszy niedotykalny, który zdobył wykształcenie uniwersyteckie. W roku 1932 udało mu się uzyskać pewną pulę miejsc dla niedotykalnych we władzach lokalnych w Pune. W latach pięćdziesiątych jednak, nie widząc możliwości przeprowadzenia istotnych reform w łonie hinduizmu, nakłonił setki tysięcy członków najniższych kast do spektakularnego przejścia na buddyzm.

Problem istnienia niedotykalnych został nagłośniony głównie dzięki działalności Mahatmy Gandhiego, który opowiadał się za równouprawnieniem harijan w życiu społecznym i gospodarczym. Od 1947 roku część społeczeństwa indyjskiego zaczęła odchodzić od tego podziału, chociaż wciąż jest to proces bardzo powolny. W 1997 roku Kocheril Raman Narayanan został pierwszym niedotykalnym, który sprawował urząd głowy państwa (prezydenta Indii).

Status prawny

Konstytucja indyjska (1950) i pakistańska (1953)[3] uznały obostrzenia oraz sankcje społeczne stosowane wobec dalitów za bezprawne. W indyjskich aktach prawnych zamiast określenia „dalit” stosuje się między innymi terminy angielskie, jak np. „scheduled castes”.

Znani Dalitowie

Przypisy

  1. Good Shepherd Schools | A Classroom Tour | Dalit Freedom Network [online], www.dalitnetwork.org [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  2. Jakub Zajączkowski: Indie w stosunkach międzynarodowych. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, 2008, s. 92. ISBN 978-83-7383-277-0.
  3. a b Excerpts from The Constitution of India
  4. Kwestie odmienności kulturowej: główne prądy i obyczaje w islamie i hinduizmie/2. Spokojny hinduizm. W: Ewa Kopyt: Cywilizacja Zachodu a problemy postrzegania odmienności kulturowych. Wyd. 1. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2004, s. 40. ISBN 83-7322-884-5.

Linki zewnętrzne

  • www.dalitnetwork.org. [dostęp 2008-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 grudnia 2008)]. (ang.).
  • Dalit Network Netherlands
  • Strona informacyjna organizacji „Anti-Caste”. anti-caste.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-04-22)]. (ang.)

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się