ResponseEve, a responsive template by SiGa

Czukocki Okręg Autonomiczny
Чукотский автономный округ
	okręg autonomiczny
Herb	Flaga
	Hymn: Гимн Чукотского автономного округа
Państwo	Rosja
Siedziba	Anadyr
Gubernator	Roman Kopin
Powierzchnia	737 700 km²
Populacja (2022); • liczba ludności	; 50 294
Tablice rejestracyjne	87
Strefa czasowa	czas moskiewski+9, UTC+12
	Położenie na mapie Rosji;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Czukocki Okręg Autonomiczny, Czukotka (ros. Чукотский автономный округ, czukocki: Чукоткакэн автономныкэн округ) – jednostka terytorialna Federacji Rosyjskiej, położony na północnym wschodzie państwa. Należy do rejonów Dalekiej Północy. Powierzchnia 737 700 km².

Centrum administracyjnym Czukotki jest Anadyr. Na terenie okręgu znajduje się jeden z największych parków narodowych w Rosji – Park Narodowy „Beringia”^[2] i Rezerwat „Wyspa Wrangla”^[3].

Geografia

Czukocki Okręg Autonomiczny położony jest na kontynencie azjatyckim, obejmuje Półwysep Czukocki i pewną liczbę wysp (Wrangla, Ajon, Ratmanowa i in.). Otoczony morzami: Wschodniosyberyjskim, Czukockim i Beringa. Większość obszaru położona za Północnym Kołem Podbiegunowym. Graniczy z Jakucją, Krajem Kamczackim i obwodem magadańskim.

Klimat

Klimat Czukotki jest niezwykle surowy – na wybrzeżach morski, we wnętrzu okręgu – kontynentalny. Zima trwa do 10 miesięcy. Średnia temperatura stycznia wynosi od –15 °C do –39 °C, a lipca od +5 °C do +10 °C. Roczna suma opadów 200–500 mm. Pod ziemią obecna wieczna zmarzlina.

Demografia

Liczba ludności Czukockiego Okręgu Autonomicznego wynosiła w 2010 roku około 50 526 mieszkańców. W skład populacji wchodziły następujące narodowości^[4]:

Rosjanie – 52,2%
Czukcze – 26,7% (ludność autochtoniczna)
Ukraińcy – 6%
Eskimosi – 3,2% (ludność autochtoniczna)
Eweni – 2,9% (ludność autochtoniczna)
Czuwańcy – 1,9% (ludność autochtoniczna)
Białorusini – 0,96%
Jukagirzy – 0,4% (ludność autochtoniczna)
i inni (poniżej 100 osób)

1939^[5]	1959^[6]	1970^[7]	1979^[8]	1989^[9]	2000^[10]	2002^[11]	2010^[12]	2012^[13]	2022^[1]
21 524	46 689	101 184	132 859	157 528	61 613	53 824	50 526	50 988	50 294

Historia

Czukocki Okręg Autonomiczny powstał 10 maja 1930. Gubernatorem regionu w latach 2000–2008 był znany oligarcha i polityk, Roman Abramowicz.

Podział administracyjny

W okręgu znajdują się 3 miasta i 18 osiedli typu miejskiego. Administracyjnie okręg podzielony jest na jedno miasto wydzielone i 6 rejonów^[14].

Miasto wydzielone
- Anadyr (Анадырь) – centrum administracyjne

Rejony
- rejon anadyrski (Анадырский район)
  - osiedla typu miejskiego: Otrożnyj (Отрожный), Szachtiorskij (Шахтёрский), Ugolne Kopy (Угольные Копи), Bieringowskij (Беринговский)
- rejon bilibiński (Билибинский район)
  - miasto: Bilibino (Билибино)
  - osiedla typu miejskiego: Aliskierowo (Алискерово), Dalnyj (Дальний), Wiesiennyj (Весенний), Wstriecznyj (Встречный)
- rejon czauński (Чаунский район)
  - miasto: Pewek (Певек)
  - osiedla typu miejskiego: Baranicha (Бараниха), Bystryj (Быстрый), Komsomolskij (Комсомольский), Krasnoarmiejskij (Красноармейский), Walkumiej (Валькумей), Jużnyj (Южный)
- rejon czukocki (Чукотский район)
- rejon iultiński (Иультинский район)
  - osiedla typu miejskiego: Egwekinot (Эгвекинот), Leningradskij (Ленинградский), Mys Szmidta (Мыс Шмидта)
- rejon prowidieński (Провиденский район)
  - osiedle typu miejskiego: Prowidienija (Провидения)

Tablice rejestracyjne

Tablice pojazdów zarejestrowanych w Czukockim Okręgu Autonomicznym mają oznaczenie 87 w prawym górnym rogu nad flagą Rosji i literami RUS.

Zobacz też

Czukcze

Przypisy

↑ ^a ^b Предварительная оценка численности постоянного населения на 1 января 2022 года и в среднем за 2021 год [online], rosstat.gov.ru [dostęp 2022-02-01] (ros.).
↑ Национальный Парк Берингия [online], www.park-beringia.ru [dostęp 2018-04-17] (ros.).
↑ Государственный природный заповедник - [online], ostrovwrangelya.org [dostęp 2021-07-29] .
↑ Rosyjski spis ludności z 2010 roku.
↑ Всесоюзная перепись населения 1939 года. Численность наличного населения СССР по районам и городам [online], demoscope.ru [dostęp 2022-02-01] (ros.).
↑ Всесоюзная перепись населения 1959 года. Численность наличного населения городов и других поселений, районов, районных центров и крупных сельских населенных мест на 15 января 1959 года по республикам, краям и областям РСФСР [online], demoscope.ru [dostęp 2022-02-01] .
↑ Всесоюзная перепись населения 1970 года. Численность наличного населения городов, поселков городского типа, районов и районных центров СССР по данным переписи на 15 января 1970 года по республикам, краям и областям [online], demoscope.ru [dostęp 2022-02-01] (ros.).
↑ Всесоюзная перепись населения 1979 года. Численность наличного населения РСФСР, автономных республик, автономных областей и округов, краев, областей, районов, городских поселений, сел-райцентров и сельских поселений с населением свыше 5000 человек [online] [dostęp 2022-02-01] (ros.).
↑ Всесоюзная перепись населения 1989 года. Численность населения СССР, РСФСР и ее территориальных единиц по полу [online], demoscope.ru [dostęp 2022-02-01] .
↑ Численность постоянного населения на 1 января (человек) 1990-2013 года [online], fedstat.ru [dostęp 2022-02-01] (ros.).
↑ Всероссийская перепись населения 2002 года. Том. 1, таблица 4. Численность населения России, федеральных округов, субъектов Российской Федерации, районов, городских поселений, сельских населённых пунктов - райцентров и сельских населённых пунктов с населением 3 тысячи и более [online], perepis2002.ru [dostęp 2022-02-01] .
↑ Перепись населения 2010. Численность населения России, федеральных округов, субъектов Российской Федерации, городских округов, муниципальных районов, городских и сельских поселений [online], gks.ru [dostęp 2022-02-01] (ros.).
↑ Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям. Таблица 35. Оценка численности постоянного населения на 1 января 2012 года [online] [dostęp 2022-02-01] (ros.).
↑ Oficjalna strona Czukockiego Okręgu Autonomicznego: podział. [dostęp 2012-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-03)]. (ros.).

Linki zewnętrzne

Strona okręgu

[populacja2022-1] Предварительная оценка численности постоянного населения на 1 января 2022 года и в среднем за 2021 год [online], rosstat.gov.ru [dostęp 2022-02-01] (ros.).

[2] Национальный Парк Берингия [online], www.park-beringia.ru [dostęp 2018-04-17] (ros.).

[3] Государственный природный заповедник - [online], ostrovwrangelya.org [dostęp 2021-07-29] .

[4] Rosyjski spis ludności z 2010 roku.

[5] Всесоюзная перепись населения 1939 года. Численность наличного населения СССР по районам и городам [online], demoscope.ru [dostęp 2022-02-01] (ros.).

[6] Всесоюзная перепись населения 1959 года. Численность наличного населения городов и других поселений, районов, районных центров и крупных сельских населенных мест на 15 января 1959 года по республикам, краям и областям РСФСР [online], demoscope.ru [dostęp 2022-02-01] .

[7] Всесоюзная перепись населения 1970 года. Численность наличного населения городов, поселков городского типа, районов и районных центров СССР по данным переписи на 15 января 1970 года по республикам, краям и областям [online], demoscope.ru [dostęp 2022-02-01] (ros.).

[8] Всесоюзная перепись населения 1979 года. Численность наличного населения РСФСР, автономных республик, автономных областей и округов, краев, областей, районов, городских поселений, сел-райцентров и сельских поселений с населением свыше 5000 человек [online] [dostęp 2022-02-01] (ros.).

[9] Всесоюзная перепись населения 1989 года. Численность населения СССР, РСФСР и ее территориальных единиц по полу [online], demoscope.ru [dostęp 2022-02-01] .

[10] Численность постоянного населения на 1 января (человек) 1990-2013 года [online], fedstat.ru [dostęp 2022-02-01] (ros.).

[11] Всероссийская перепись населения 2002 года. Том. 1, таблица 4. Численность населения России, федеральных округов, субъектов Российской Федерации, районов, городских поселений, сельских населённых пунктов - райцентров и сельских населённых пунктов с населением 3 тысячи и более [online], perepis2002.ru [dostęp 2022-02-01] .

[12] Перепись населения 2010. Численность населения России, федеральных округов, субъектов Российской Федерации, городских округов, муниципальных районов, городских и сельских поселений [online], gks.ru [dostęp 2022-02-01] (ros.).

[13] Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям. Таблица 35. Оценка численности постоянного населения на 1 января 2012 года [online] [dostęp 2022-02-01] (ros.).

[14] Oficjalna strona Czukockiego Okręgu Autonomicznego: podział. [dostęp 2012-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-03)]. (ros.).

[:1-15] Obszar jednostronnie inkorporowany do Rosji, na arenie międzynarodowej uznawany za część Ukrainy.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[A]

Republiki	Adygeja Ałtaj Baszkortostan Buriacja Chakasja Czeczenia Czuwaszja Dagestan Inguszetia Jakucja Kabardo-Bałkaria Kałmucja Karaczajo-Czerkiesja Karelia Komi Krym^[A] Mari El Mordowia Osetia Północna Tatarstan Tuwa Udmurcja
Kraje	Ałtajski Chabarowski Kamczacki Krasnodarski Krasnojarski Nadmorski Permski Stawropolski Zabajkalski
Obwody	amurski archangielski astrachański biełgorodzki briański czelabiński irkucki iwanowski jarosławski kałuski kemerowski kirowski kostromski królewiecki kurgański kurski leningradzki lipiecki magadański moskiewski murmański niżnonowogrodzki nowogrodzki nowosybirski omski orenburski orłowski penzeński pskowski riazański rostowski sachaliński samarski saratowski smoleński swierdłowski tambowski tiumeński tomski tulski twerski uljanowski włodzimierski wołgogradzki wołogodzki woroneski
Miasta wydzielone	Moskwa Petersburg Sewastopol^[A]
Obwody autonomiczne	Żydowski
Okręgi autonomiczne	Chanty-Mansyjski Czukocki Jamalsko-Nieniecki Nieniecki
Okręgi federalne	Centralny Dalekowschodni Nadwołżański Południowy Północnokaukaski Północno-Zachodni Syberyjski Uralski