Czas zaprzyszły (Futurum Exactum) – czas stosowany dla wyrażenia czynności przyszłej, mającej miejsce przed inną czynnością przyszłą lub przed określonym czasem w przyszłości. W niektórych językach (np. w angielskim i niemieckim) służy także do wyrażania czynności przeszłej, co do której wystąpienia nie ma całkowitej pewności.
Czas zaprzyszły w języku angielskim (Future Perfect) jest czasem złożonym i składa się z czasownika posiłkowego will (shall), czasownika posiłkowego have oraz trzeciej formy czasownika głównego. Odmiana czasownika to do w czasie Future Perfect[1]:
| osoba | l. pojedyncza | l. mnoga |
|---|---|---|
| 1. | I will/shall have done | we will/shall have done |
| 2. | you will have done | you will have done |
| 3. | he/she/it will have done | they will have done |
W stronie biernej zaś dodaje się po have trzecią formę wyrazu be czyli been, np. :
W podobnej funkcji występuje też w języku angielskim czas Future Perfect Continuous, tworzony za pomocą czasownika posiłkowego will (shall), czasownika posiłkowego have, trzeciej formy czasownika be (tj. been) oraz gerundium czasownika głównego (z końcówką -ing), np.:
Future Perfect Continuous różni się od Future Perfect wyrażanym aspektem czasownika. Nie występuje w stronie biernej.
Formę przeczącą tworzy się przez dodanie wyrazu not po wyrazie will/shall.
W języku angielskim Future Perfect może – oprócz swojej podstawowej funkcji wyrażania czynności przyszłej, zakończonej przed danym czasem w przyszłości – wyrażać także czynności przeszłe, co do których mówiący nie ma całkowitej pewności[2], na przykład:
Czas zaprzyszły w języku niemieckim (Futur zwei) jest czasem złożonym i składa się z czasownika posiłkowego werden w czasie teraźniejszym oraz haben lub sein w bezokoliczniku i trzeciej formy czasownika głównego na końcu zdania. Odmiana czasowników machen i gehen w czasie Futur II[3]:
|
|
Formę przeczącą tworzy się przez dodanie nicht przed imiesłowem biernym czasownika.
W stronie biernej po imiesłowie biernym czasownika głównego pojawia się worden sein, np.
W języku niemieckim Futur II może – oprócz swojej podstawowej funkcji wyrażania czynności przyszłej, zakończonej przed danym czasem w przyszłości – wyrażać także czynności przeszłe, co do których mówiący nie ma całkowitej pewności, na przykład:
Er wird schon zurückgekommen sein. = "Zapewne już wrócił."
Czas zaprzyszły w języku francuskim (Futur antérieur) jest czasem złożonym składającym się z czasownika posiłkowego avoir (lub être) w czasie przyszłym prostym (futur simple) oraz trzeciej formy czasownika głównego (imiesłowu przysłówkowego biernego) (participe passé) na końcu zdania. Odmiana czasowników parler i arriver w czasie Futur antérieur[4]:
|
|
Formę przeczącą tworzy się dodając ne i partykułę przeczącą pas – il n'aura pas parlé.
Oprócz swej podstawowej funkcji wyrażania czynności przyszłej uprzedniej, czas futur antérieur może wyrażać proste spekulacje co do przeszłości:
Czas zaprzyszły w języku serbsko-chorwackim (futur drugi albo futur egzaktni) czasowników posiłkowych biti i htjeti:
|
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.