Claude Piron (ur. 26 lutego 1931, zm. 22 stycznia 2008) – szwajcarski lingwista i psycholog. Tłumacz Organizacji Narodów Zjednoczonych (języki: chiński, angielski, rosyjski, hiszpański oraz francuski) w latach 1956-1961. Po opuszczeniu ONZ pracował dla Międzynarodowej Organizacji Zdrowia na całym świecie, pisząc jednocześnie wiele publikacji w języku Esperanto[1]. Esperanto znał od dziecka i używał go wielokrotnie podczas swoich podróży po całym świecie, m.in. w Japonii, Chińskiej Republice Ludowej, Uzbekistanie, Kazachstanie, wielu krajach Afryki i Ameryki Południowej, oraz prawie każdym kraju europejskim[2]. Był wielkim propagatorem tego języka, uznając go za najlepsze rozwiązanie światowego problemu komunikacji międzyludzkiej[2]. Ostro krytykował supremację języka angielskiego, bardzo trudnego do przyswojenia dla osób nie posługujących się nim od dzieciństwa, a także nieracjonalny system nauczania języków w szkołach[2]. Zwracał uwagę, iż obecny system w ogromny sposób faworyzuje osoby z anglojęzycznego kręgu kulturowego, spychając na gorszą pozycję ludzi posługujących się od dziecka innymi językami i zmuszając ich do wkładania ogromnego wysiłku w naukę języka angielskiego, która zazwyczaj nie przynosi większych efektów[2]. Ukazywał także, jak tragiczna może się okazać sytuacja człowieka, który opuściwszy terytorium, na którym dominuje jego własny język, często nie jest w stanie porozumieć się z innymi. Porównywał to zjawisko do afazji. Wskazywał więc esperanto jako język prosty do nauczenia oraz neutralny jako idealną alternatywę dla panującego obecnie systemu, a środowisko esperantystów jako przykład dla świata w kwestii wzajemnego zrozumienia i tolerancji[2].
W niektórych swoich książkach posługiwał się pseudonimem Johán Valano[2][3].
Zmarł na atak serca 22 stycznia 2008[4]. Z żoną Nicole miał troje dzieci[5].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.