Ten artykuł dotyczy fragmentu pobocza drogi. Zobacz też: inne znaczenia.
Chodnik, trotuar – utwardzony pas terenu służący do poruszania się pieszych, zazwyczaj fragment poboczadrogi. W Polsce najczęściej wyłożony jest płytami betonowymi, kostką betonową lub kamiennym brukiem.
Główną funkcją chodników jest zapewnienie bezpiecznej i wygodnej komunikacji pieszym i oddzielenie jej od komunikacji kołowej na drodze. Mogą pełnić funkcje promenady. Ozdobne mozaiki oraz specjalna, mała infrastruktura mogą przekształcać chodnik w dzieło sztuki.
Do 20 września 2022 r. zgodnie z definicją z ustawy Prawo o ruchu drogowym (PoRD) chodnik był „częścią drogi przeznaczoną do ruchu pieszych”[1]. Od 21 września 2022 r. chodnik to „część drogi dla pieszych przeznaczona wyłącznie do ruchu pieszych i osób poruszających się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch”[2].
Korzystający z UTO mogą korzystać z drogi dla pieszych, w sytuacji, gdy brakuje drogi dla rowerów lub drogi dla pieszych i rowerów, zgodnie z pkt 2 art. 33b ustawy PoRD.[4]
Po drodze dla pieszych można jeździć, gdy spełnione są jednocześnie 3 warunki: nie ma drogi dla rowerów, drogi dla pieszych i rowerów lub pasa ruchu dla rowerów, dopuszczalna szybkość poruszania się na jezdnidrogi wynosi więcej niż 50 km/h i chodnik ma minimum 2 metry szerokości. Rowerem można jechać także, gdy jadąca osoba opiekuje się „osobą w wieku do lat 10 kierującą rowerem”, a także w przypadku wystąpienia warunków pogodowych zagrażających bezpieczeństwu rowerzysty na jezdni, takich jak opady śniegu, silny wiatr, ulewa, gołoledź, gęsta mgła.[5]
Parkowanie na tej drodze pojazdem samochodowym dozwolone jest przy zachowaniu określonych warunków: parkowanie odbywa się przy krawędzi jezdni, na danym odcinku nie obowiązuje zakaz zatrzymania albo postoju, a szerokość drogi dla pieszych pozostawionego dla pieszych nie jest mniejsza niż 1,5 m. Pojazd nie może utrudniać przejścia pieszym po drodze dla pieszych (art. 47 ustawy Prawo o ruchu drogowym)[6].
Pozostałe informacje
W Warszawie pierwsze chodniki o szerokości dwóch łokci wykonano na poboczach ulic w 1784. Zgodnie z wprowadzonymi przepisami, nie miały prawa wjeżdżać na nie wozy, ani sadowić się na nich przekupki[7].
Istnienie chodników w danej miejscowości jest jednym z elementów umożliwiających wójtowi wystąpienie o nadanie praw miejskich danej wsi.