ResponseEve, a responsive template by SiGa

Chen Cheng
Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1897 ; Qingtian↗
Data śmierci	5 marca 1965
	Wiceprezydent Republiki Chińskiej
Okres	od 12 marca 1954; do 5 marca 1965
Przynależność polityczna	Kuomintang
Poprzednik	Li Zongren
Następca	Yen Chia-kan
	Premier Republiki Chińskiej
Okres	od 30 czerwca 1958; do 15 grudnia 1963
Przynależność polityczna	Kuomintang
Poprzednik	Yü Hung-chün
Następca	Yen Chia-kan
	Premier Republiki Chińskiej
Okres	od 7 marca 1950; do 7 czerwca 1954
Przynależność polityczna	Kuomintang
Poprzednik	Yan Xishan
Następca	Yü Hung-chün
	Gubernator prowincji Tajwan
Okres	od 5 stycznia 1949; do 21 grudnia 1949
Przynależność polityczna	Kuomintang
Poprzednik	Wei Daoming
Następca	Wu Kuo-chen
	Multimedia w Wikimedia Commons

Chen Cheng (chiń. upr. 陈诚; chiń. trad. 陳誠; pinyin Chén Chéng; Wade-Giles Ch’en Ch’eng; ur. 4 stycznia 1897, zm. 5 marca 1965) – chiński polityk i wojskowy, bliski współpracownik Czang Kaj-szeka.

Urodził się we wsi Gaoshi w powiecie Qingtian w prowincji Zhejiang jako syn posiadacza ziemskiego. W latach 1918-1922 kształcił się na akademii wojskowej w Baoding, w 1920 roku wstąpił do Kuomintangu. Od 1924 roku wykładał w Akademii Whampoa, gdzie poznał Czang Kaj-szeka.

Podczas ekspedycji północnej dowodził własnym oddziałem, za zasługi wojenne został w 1927 roku awansowany do stopnia generała brygady. Po rozpoczęciu przez Czang Kaj-szeka w 1927 roku kampanii przeciwko komunistom przeprowadził ataki na ich bazy w prowincji Jiangxi. W 1936 roku został wysłany do prowincji Shanxi, gdzie w toku walk zadał komunistom ciężkie straty.

W trakcie wojny chińsko-japońskiej w latach 1937-1945 dowodził oddziałami walczącymi w prowincji Hubei, organizował obronę Chongqingu. W 1939 roku rozbił wojska japońskie w bitwie pod Changsha^[1]. W grudniu 1944 roku został powołany na stanowisko ministra wojny. Po wznowieniu w 1946 roku chińskiej wojny domowej oddelegowany do Mandżurii, gdzie bezskutecznie walczył z siłami komunistycznymi. Na początku 1948 roku ze względu na ciężkie dolegliwości żołądkowe zrezygnował z dowództwa.

Na początku 1949 roku został mianowany gubernatorem prowincji Tajwan z zadaniem przygotowania wyspy na ewakuację rządu Republiki Chińskiej. 20 maja 1949 roku wprowadził na Tajwanie stan wyjątkowy, trwający aż do 1987 roku^[2].

W latach 1950-1954 i 1958-1963 piastował urząd premiera. Jako szef rządu działał na rzecz wzmocnienia gospodarki Tajwanu, w 1952 roku przeprowadził reformę rolną. Od 1954 do swojej śmierci w 1965 roku był także wiceprezydentem Republiki Chińskiej^[3]. Zmarł w Tajpej na raka wątroby.

Jego synem jest Chen Li-an, polityk tajwański, kandydat na urząd prezydenta w 1996 roku^[3].

Przypisy

↑ Michael Dillon, China. A Modern History, I.B.Tauris, New York 2012, s. 232.
↑ Encyklopedia historyczna świata, tom X, Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, Kraków 2002, s. 165.
↑ ^a ^b John F. Copper, The A to Z of Taiwan (Republic of China), Scarecrow Press, Lanham 2007, s. 78.

Bibliografia

Political Leaders of Modern China. A Biographical Dictionary, edited by Edwin Pak-Wah Leung, Greenwood Press, Westport 2002.

[1] Michael Dillon, China. A Modern History, I.B.Tauris, New York 2012, s. 232.

[2] Encyklopedia historyczna świata, tom X, Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, Kraków 2002, s. 165.

[AtoZ-3] John F. Copper, The A to Z of Taiwan (Republic of China), Scarecrow Press, Lanham 2007, s. 78.

[1]

[2]

[3]

Premierzy Rządu Cesarskiego	Yikuang (1911) Yuan Shikai (1911–1912)
Premierzy Republiki Chińskiej	Tang Shaoyi (1912) Lu Zhengxiang (1912) Zhao Bingjun (1912–1913) Duan Qirui (1913) Xiong Xiling (1913–1914) Sun Baoqi (1914)
Sekretarze stanu Republiki Chińskiej	Xu Shichang (1914–1916) Lu Zhengxiang (1915–1916) Xu Shichang (1916) Duan Qirui (1916)
Premierzy Republiki Chińskiej	Duan Qirui (1916–1917) Wu Tingfang (1917) Li Jingxi (1917) Jiang Chaozong (1917)
Premier Rządu Cesarskiego	Zhang Xun (1917)
Premierzy Republiki Chińskiej	Duan Qirui (1917) Wang Shizhen (1917–1918) Duan Qirui (1918) Qian Nengxun (1918–1919) Gong Xinzhan (1919) Jin Yunpeng (1919–1920) Sa Zhenbing (1920) Jin Yunpeng (1920–1921) Yan Huiqing (1921) Liang Shiyi (1921–1922) Yan Huiqing (1922) Zhou Ziqi (1922) Yan Huiqing (1922) Wang Chonghui (1922) Wang Daxie (1922) Wang Zhengting (1922–1923) Zhang Shaozeng (1923) Gao Lingwei (1923–1924) Sun Baoqi (1924) Yan Huiqing (1924) Huang Fu (1924) Urząd zniesiony (1924–1925) Xu Shiying (1925–1926) Jia Deyao (1926) Hu Weide (1926) Yan Huiqing (1926) Du Xigui (1926) Wellington Koo (1926–1927) Pan Fu (1927–1928) Tan Yankai (1928–1930) Song Ziwen (1930) Czang Kaj-szek (1930–1931) Chen Mingshu (1931) Sun Fo (1931–1932) Wang Jingwei (1932–1935) Czang Kaj-szek (1935–1938) Kong Xiangxi (1938–1939) Czang Kaj-szek (1939–1945) Song Ziwen (1945–1947) Czang Kaj-szek (1947) Zhang Qun (1947–1948) Weng Wenhao (1948) Sun Fo (1948–1949) He Yingqin (1949)
Premierzy Republiki Chińskiej (rezydujący na Tajwanie)	Yan Xishan (1949–1950) Chen Cheng (1950–1954) Yü Hung-chün (1954–1958) Chen Cheng (1958–1963) Yen Chia-kan (1963–1972) Chiang Ching-kuo (1972–1978) Sun Yun-suan (1978–1984) Yu Kuo-hwa (1984–1989) Lee Huan (1989–1990) Hau Pei-tsun (1990–1993) Lien Chan (1993–1997) Vincent Siew (1997–2000) Tang Fei (2000) Chang Chun-hsiung (2000–2002) Yu Shyi-kun (2002–2005) Frank Hsieh (2005–2006) Su Tseng-chang (2006–2007) Chang Chun-hsiung (2007–2008) Liu Chao-shiuan (2008–2009) Wu Den-yih (2009–2012) Sean Chen (2012–2013) Jiang Yi-huah (2013–2014) Mao Chi-kuo (2014–2016) Chang San-cheng (2016) Lin Chuan (2016–2017) William Lai (2017–2019) Su Tseng-chang (2019–2023) Chen Chien-jen (od 2023)

ResponseEve, a responsive template by SiGa

Przypisy

Bibliografia

Witaj

Źródło

Odsyłacze

Podziel się