Celebes Północny
Sulawesi Utara
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Indonezja

Siedziba

Manado

Powierzchnia

13 852 km²

Populacja (2019)
• liczba ludności


2 512 900

• gęstość

180 os./km²

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa

Celebes Północny (indonez. Sulawesi Utara, potocznie Sulut) – prowincja w Indonezji w północnej części wyspy Celebes. Powierzchnia 13 852 km²; 2,5 mln mieszkańców (2019); stolica Manado. Dzieli się na 3 okręgi miejskie i 6 dystryktów. W grudniu 2000 r. z części prowincji utworzono nową – Gorontalo.

Obejmuje wschodnią część półwyspu Minahasa oraz kilka archipelagów leżących na północny wschód od Celebes (wyspy Sangihe, wyspy Talaud). Powierzchnia górzysta, przez całą długość prowincji przebiega pasmo górskie z najwyższym szczytem Klabat (2022 m n.p.m.)[1].

Po oddzieleniu się muzułmańskiej części (Gorontalo) w prowincji dominują chrześcijanie (około 95%).

Główne grupy etniczne to: Minahasa, Sangir, Talaud, Bolaang-Mongondow[2]. Większość mieszkańców prowincji posługuje się własną odmianą języka malajskiego, blisko spokrewnioną z malajskim wyspy Ternate. Język ten w dużej mierze wyparł tradycyjne języki etniczne[3]. Na terenie prowincji występują języki z grupy filipińskiej wielkiej rodziny austronezyjskiej (minahaskie, sangirskie oraz języki gorontalo-mongondow, w tym mongondow)[4][5].

W 2005 roku odsetek ludności potrafiącej czytać i pisać wyniósł 98,87% (jest to wynik wysoki według indonezyjskich standardów krajowych, a nawet wyższy niż w regionie stolicy – Dżakarty). Prowincja ma jeden z najwyższych wskaźników rozwoju społecznego (HDI) w Indonezji[6].

Gospodarka: rolnictwo (ryż, trzcina cukrowa, gałka muszkatołowa, kawa, orzechy kokosowe, rybołówstwo; eksploatacja lasów; port lotniczy Sam Ratulangi[1].

Przypisy

  1. a b North Sulawesi, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2023-02-28] (ang.).
  2. Longgina Novadona Bayo: The Political Familism in Local Politics Gorontalo. W: Longgina Novadona Bayo, Purwo Santoso, Willy Purna Samadhi (red.): In Search of Local Regime In Indonesia: Enhancing Democratisation In Indonesia. Jakarta: Yayasan Pustaka Obor Indonesia, 2018, s. 195–220. ISBN 978-602-433-564-9. (ang.).
  3. Salikoko Mufwene, Anna Maria Escobar: The Cambridge Handbook of Language Contact: Volume 1: Population Movement and Language Change. Cambridge: Cambridge University Press, 2022. DOI: 10.1017/9781316796146. ISBN 978-1-009-11577-3. OCLC 1330434857. [dostęp 2022-07-26]. (ang.).
  4. Alexander Adelaar: The Austronesian languages of Asia and Madagascar: a historical perspective. W: Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.): The Austronesian languages of Asia and Madagascar. London: Routledge, 2005, s. 1–42 (16). DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 978-0-7007-1286-1. OCLC 53814161. (ang.).
  5. David Mead: Classification of Sulawesi Languages. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-16]. (ang.).
  6. Minahasans. W: Timothy L. Gall, Jeneen Hobby (red.): Worldmark Encyclopedia of Cultures and Daily Life. T. 4. Farmington Hills, MI: Gale, 2009, s. 650–653. ISBN 978-1-4144-4892-3. OCLC 388481759. [dostęp 2022-12-27]. (ang.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się