Cedaka (hebr. צדקה cdaka, jid. צדקה cdoke) jest hebrajskim terminem oznaczającym dosłownie „prawość” lub „sprawiedliwość”, ale najczęściej oznacza czyny związane z dobroczynnością. Ta koncepcja dobroczynności jednak różni się od współczesnego zachodniego rozumienia miłosierdzia. To ostatnie jest zwykle rozumiane jako spontaniczny akt dobrej woli i wyznacznik szczodrości; cedaka natomiast jest zobowiązaniem etycznym.
Cedaka odnosi się do religijnego obowiązku czynienia tego, co słuszne i sprawiedliwe, co w judaizmie określane jest jako ważna część życia duchowego. W przeciwieństwie do dobrowolnej filantropii, cedaka jest postrzegana jako religijny obowiązek, który należy wypełniać niezależnie od swojej sytuacji majątkowej[1], a więc jest obowiązkowa nawet dla tych, którzy mają ograniczone środki finansowe. Uważa się, że cedaka jest jednym z trzech głównych czynów, które mogą pozytywnie wpłynąć na niekorzystny Boży dekret[2].
W średniowieczu Majmonides opisał ośmiopoziomową hierarchię cedaki[3], w której najwyższą formą jest udzielenie prezentu, pożyczki lub partnerstwa, które sprawią, że odbiorca stanie się samowystarczalny i przestanie być zależny od innych.
Wyróżnione przez Majmonidesa poziomy (w kolejności od najwyższego do najniższego w hierarchii):
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.