Carmen Arvale (Carmen fratrum Arvalium – Pieśń Braci Polnych) – jeden z najstarszych zabytków literatury rzymskiej i języka łacińskiego. Pieśń, związana z obyczajowością wiejską, śpiewana była przez Bractwo Arwalskie (fratres Arvales) ku czci bogini Dea Dia w drugim dniu Ambarvaliów. Święto to odbywało się w maju, kiedy Arwalowie dokonywali rytualnego obchodu i oczyszczenia (lustrum) pól.
Tekst, przechowywany przez pokolenia, zachował się w oryginalnej formie – w trudnym do zrozumienia, archaicznym języku. Niezrozumiały był już dla kapłanów w okresie cesarstwa. Zachowany fragment pochodzi z inskrypcji z 218 n.e., stanowiącej protokoły Bractwa.
Pieśń rozpoczyna się trzykrotnym wezwaniem do Larów (w ówczesnej wymowie „Lasów”). W dalszej części następuje wezwanie do Marsa. Każde z pięciu wezwań tworzących pieśń powtarzano trzykrotnie, kończąc modlitwę pięciokrotnym powtórzeniem wykrzyknienia Triumpe! (w późniejszej fazie rozwoju języka Triumphe!).
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.