| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
     
| |
| Strona internetowa | |
Carl Orff (ur. 10 lipca 1895 w Monachium, zm. 29 marca 1982 tamże) – niemiecki kompozytor, pedagog i dyrygent.
Przedstawiciel prymitywizmu muzycznego XX wieku, w twórczości widoczne również wpływy muzyki średniowiecza i renesansu. Głównie stosowane współbrzmienia kwartowo-kwintowe, inne cechy charakterystyczne to monumentalizm brzmienia i wielki aparat wykonawczy. Większość jego dojrzałych utworów to dzieła sceniczne[1].
Carl Orff opracował własną metodę wychowania muzycznego dzieci, której głównym elementem jest śpiew i gra na prostych instrumentach perkusyjnych (tzw. instrumentarium Orffa, w skład którego wchodzą: bębenki, tamburyna, kołatki, grzechotki, trójkąty, dzwonki melodyczne). Duży nacisk kładzie się na improwizację i rozwijanie ekspresji, najważniejszym elementem w muzykowaniu jest rytm[2]. Metoda Orffa szeroko jest też wykorzystywana w muzykoterapii dorosłych.
Metoda Orffa jest rozpowszechniana przez Instytut Orffa, działający przy Mozarteum w Salzburgu.
Autor aforyzmu: „Bądź uroczy dla swych wrogów – nic ich bardziej nie rozzłości”[3].
Jego nazwisko figurowało na Gottbegnadeten-Liste (Lista obdarzonych łaską Bożą w III Rzeszy).
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
