Bunt Ciompich – rewolta w Europie, w okresie późnego średniowiecza.
Zainicjowany we Florencji w roku 1378 przez robotników znanych jako Ciompi (włoski wymowa: [tʃompi]), którzy domagali się uzyskania praw wyborczych. Ciompi to klasa robotników zatrudniona w przemyśle włókienniczym, która nie była reprezentowana przez jakikolwiek cech (gildię). Byli jednymi z najbardziej radykalnych grup klasy niższej.
W 1378 r. Ciompi rozpoczęli tzw. Bunt Ciompich – krótko udane powstanie z pozbawionych praw klas niższych. „Popolo minuto”, które pozostały w pamięci traumatyczne dla członków głównych cechów, ale także przyczyniły się do wsparcia udzielonego Medyceuszom pokolenie później. Bunt krótko przyniósł do władzy w XIV-wiecznej Florencji bezprecedensowy poziom demokracji. Ciompi zostali jednak pokonani przez bardziej konserwatywne odłamy florenckiego społeczeństwa, kiedy to mniejsze i większe gildie zwarły szeregi w celu przywrócenia starego porządku. W opozycji do rewolucji Ciompich powstała kontrrewolucja, w której Salvestro de'Medici odgrywał znaczącą rolę.
W czerwcu 1378 niekierowane grupy pracowników tekstylnych chwyciły za broń i zaatakowały budynki rządowe. Już 21 lipca niższe klasy przejęły rząd, umieszczając gręplarza wełny Michele di Lando w Biurze Wykonawczym, a także pokazując swój sztandar na Piazza della Signoria (placu w centrum Florencji). Zmusili organ zarządzający do stworzenia nowych gildii w celu udzielenia rewolucjonistom dostępu do gabinetu politycznego. Także podczas kontroli Ciompi zażądali, by zniesiono kary cielesne, a także dokonano reformy systemu podatkowego. Konflikty między tradycyjnymi cechami a Ciompi stały się jeszcze bardziej dogłębne. Dnia 31 sierpnia duża grupa Ciompich, która zebrała się na placu Piazza della Signoria została zaatakowana przez mniejsze i większe cechy, na czele, których stali rzeźnicy, w wyniku czego stworzone nowe gildie Ciompich zostały zniesione, a w ciągu czterech lat wielkie cechy odzyskały swą dominującą pozycję. W 1382 roku wszystkie reformy wprowadzone przez Ciompich zostały wyeliminowane.
Wydarzenie to było traumatycznym epizodem dla klas wyższych. Jak można się spodziewać rzeźba Michele di Lando nie została umieszczona na fasadzie w Loggia del Mercato Nuov aż do końca XIX wieku, kiedy to ówcześni XIX wieczni historycy uznali di Lando za przywódcę narodu.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.