Urodził się we wsi Leńcze k. Lanckorony jako syn Andrzeja i Marii z domu Sikora[4], w niezamożnej wielodzietnej rodzinie, która z trudem zaspokajała swoje potrzeby. Śmierć ojca zmusiła go do ciężkiej pracy w rodzinnym gospodarstwie rolnym i poważnie utrudniła rozwijanie wrodzonych zdolności artystycznych.
Po II wojnie światowej, za sprawą starszego brata Jana, znalazł zatrudnienie w artystycznej odlewni metalu Franciszka Tieslera[5] przy ul. Rymarskiej w Krakowie. Tutaj na jego prace zwrócił uwagę popularny w owym czasie rzeźbiarz – Karol Hukan, za którego namową i poleceniem rozpoczął – po uprzednim, w błyskawicznym tempie, w trybie eksternistycznym, ukończeniu krakowskiego Liceum Sztuk Plastycznych – studia na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie był uczniem Xawerego Dunikowskiego. Studia ukończył w 1956[6]. Kilkakrotnie aresztowany przez UB, parę razy trafił do krakowskiego więzienia na Montelupich. Został pedagogiem ASP, początkowo, przez 17 lat w jej filii w Katowicach, a od połowy lat 70. w samym Krakowie w pracowni rzeźby na wydziale grafiki tej uczelni.
Brał udział w wystawach krajowych i zagranicznych; wystawy indywidualne m.in. w Krakowie (1961, 1962, 1964, 1965, 1967, 1969, 1972, 1974), w Warszawie (1968, 1978), Zakopanem (1969, 1973), Toruniu, Białymstoku, Katowicach i Łomży.
Pozaartystyczną pasją Bronisława Chromego, już na I roku studiów, stało się żeglarstwo i Mazury. Pierwszy patent żeglarski (żeglarza) uzyskał w studenckim ośrodku żeglarskim w Giżycku, nad jeziorem Niegocin.
Za namową szwagra (leśniczego w leśnictwie Piekło) kupił w Wielowsi k. Ostródy zrujnowany dom, który wyróżniająco się przebudował według własnego projektu, jako swój „Dom Letniej Pracy Twórczej”, gdzie przede wszystkim malował. Prace powstałe w tym letnim plenerze prezentował następnie w swojej galerii autorskiej w Krakowie[9].
Inną pasją Bronisława Chromego była twórczość poetycka, zwieńczona wydanymi tomikami, m.in. tomik pt. „Słowem rzeźbione”.
Pomnik ku czci wojska polskiego z okazji 40. rocznicy zakończenia II wojny światowej w Krynicy-Zdroju; inskrypcja na pomniku: „Obrońcom – zwycięzcom” (1985)
Pomnik Żołnierzom Polskim Walczącym na Wszystkich Frontach II WŚ, Kraków ul. Powiśle (1992)
↑Nie żyje prof. Bronisław Chromy. Miał 92 lata – Magiczny Kraków [online], krakow.pl [dostęp 2017-10-05](pol.).
↑Prof. Bronisław Chromy, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2011-10-16].[martwy link]
↑Chromy Bronisław, [w:] WładysławW.TyrańskiWładysławW., Kto jest kim w Krakowie : lokalne władze, urzędy, instytucje, środowiska : edukacja, zatrudnienie, pozycja zawodowa, działalność polityczna i społeczna, sympatie polityczne, rodzina, rozrywki i upodobania (dane z 1999 roku), Kraków: Krakowska Agencja Informacyjna, 2000, s. 50, ISBN 83-909309-2-7, OCLC 47866363 [dostęp 2023-01-25].
↑Danuta Helwak, Bronisław Chromy – krakowski artysta w Wielowsi....
↑Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-17)]. radaopwim.gov.pl [dostęp 2011-11-06].
↑Rocznik Polskiej Akademii Umiejętności. Rok 2015/2016
Bronisław Chromy, Kamień i marzenie [autobiografia], Kraków 2005.
Helwak Danuta, Bronisław Chromy – krakowski artysta w Wielowsi, [w:] „Zapiski Zalewskie” [biuletyn Towarzystwa Miłośników Ziemi Zalewskiej], 2012, nr 23, s. 40–43.
Linki zewnętrzne
Galeria Autorska Bronisława Chromego w Krakowie
Bronisław Chromy na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”