| |
| Populacja |
około 4 mln |
|---|---|
| Miejsce zamieszkania |
Bośnia i Hercegowina, Turcja, Stany Zjednoczone, Niemcy, Austria, Chorwacja, Serbia, Czarnogóra |
| Język | |
| Religia | |
| Pokrewne | |
Boszniacy (bośn. Bošnjaci) – społeczność południowosłowiańska, największa z trzech konstytutywnych grup etnicznych w Bośni i Hercegowinie (obok Serbów bośniackich i Chorwatów bośniackich)[1], posługująca się językiem bośniackim i w znacznej mierze deklarująca przynależność do islamu oraz uznająca Bośnię i Hercegowinę za swoją ojczyznę. Liczebność Boszniaków szacuje się na około 4 miliony, z czego wielu żyje w Bośni, a największe populacje boszniackiej diaspory występują w Turcji, Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Austrii oraz na pograniczu Serbii i Czarnogóry – w regionie Sandżak. Pojęcie Boszniacy często odnosi się (na skutek funkcjonującego do momentu rozpadu Jugosławii określenia muzułmanie z narodowości) do bośniackich muzułmanów.
Według oficjalnych danych ze spisu powszechnego przeprowadzonego w 2013 roku, Boszniacy stanowili wówczas 50,1% ludności Bośni i Hercegowiny (1,7 mln), niemal wszyscy zadeklarowali przynależność do religii muzułmańskiej[2][3]. Według badania przeprowadzonego przez Pew Research Center w 2017 roku bośniaccy muzułmanie stanowili 52%[4].
Boszniacy mają etniczny słowiański rodowód wspólny z Serbami i Chorwatami oraz Czarnogórcami, natomiast różnią się religią – przechodzili na islam po tym, jak Bałkany zostały podbite przez Imperium Osmańskie. Przyczyny przechodzenia na islam były różnorodne, społeczno-ekonomiczne (zwolnienie z płacenia podatku od „niewiernych” – dżizja – i możliwość nabywania ziemi), ale również religijne (m.in. związane z bogomilizmem), później także kulturowo-polityczne. Zachowali ludową kulturę słowiańską, nasycając ją kolorytem orientalnym, co dało w rezultacie oryginalny konglomerat kulturowy, z doskonale zachowanymi archaicznymi formami kultury materialnej i duchowej, zwłaszcza literatury ustnej (ludowe pieśni epickie i liryczne, bogata proza). Orientalną specyfikę boszniackiego zderzenia kultury muzułmańskiej i chrześcijańskiej przejęła regionalna literatura pisana, także współczesna (Ivo Andrić, Meša Selimović).
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
