| Tragelaphus eurycerus[1] | |
| (Ogilby, 1837) | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
bongo leśne |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
| |
Bongo leśne[3] (Tragelaphus eurycerus) – największa spośród afrykańskich leśnych antylop.
Zamieszkująca afrykańskie lasy tropikalne i góry w Dolinie Konga. Przebywa na terenie do 4300 m n.p.m. Według danych z 2016 roku jest ich 15-25 tys. osobników, a ich populacja ciągle maleje[4].
Wysokość w kłębie 1,1-1,3 m i długość 1,7-2,5 m. Samice ważą 210-235 kg, samce 240-405 kg. Ubarwienie zmienne, forma typowa jest brązowa w białe paski. Samiec ma większe rogi, które jednak występują u obojga płci[5].
Ciąża trwa około 9,5-10 miesięcy. Zwykle rodzi się jeden młody osobnik, który osiąga dojrzałość płciową po ok.800 dniach w przypadku samic oraz ok. 900 dniach w przypadku samców. Świeżo narodzone ciele waży około 20 kg[5].
Przeważnie prowadzi nocny tryb życia. Są jedynymi antylopami leśnymi, które tworzą stada złożone z 5 lub 6 osobników. W niewoli żyją zwykle około 21 lat[5].
Na skutek nadmiernych polowań bongo stało się w ostatnim dziesięcioleciu zdecydowanie rzadkie. Dzieli przestrzeń życiową z okapi leśnym i słoniem leśnym (słoń afrykański).
Żywi się różnego rodzaju roślinami. Mając wybór, preferuje młode liście, które mają wyższą zawartość białka oraz niższą błonnika. Szukają także naturalne lizawki solne. W celu uzyskania soli lub minerałów jedzą również spalone drzewa[5].
Jest trudne w hodowli. W europejskich ogrodach zoologicznych gatunek hodowany rzadko, w Polsce m.in. w opolskim oraz warszawskim zoo[6].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
