Pomnik czerwonoarmisty Suchowa w Doniecku | |
Gatunek | |
---|---|
Data premiery | |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
85 minut |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia |
Eduard Rozowski |
Białe słońce pustyni (ros. Белое солнце пустыни, Biełoje sonce pustyni) – radziecki eastern z 1970 roku, najsłynniejsze[2] dzieło Władimira Motyla, które od razu po premierze zyskało status filmu kultowego[3]. Już do końca 1970 roku obejrzało go pięćdziesiąt milionów widzów[3].
Zdjęcia plenerowe nakręcono na pustyni Kara-kum, w starym rezerwacie Bajram-Ali w Turkmenistanie[4], a także w Dagestanie i w Łudze w obwodzie leningradzkim.
Akcja filmu rozgrywa się w Turkmenistanie na początku lat 20. XX wieku[3]. Sierżant Fiodor Suchow (Anatolij Kuzniecow) służył rewolucji w szeregach Armii Czerwonej. Opuściwszy szpital, wędruje samotnie przez pustynię Kara-Kum, umilając sobie czas wymyślaniem listów do małżonki. Gdy po latach ciężkiej służby może wreszcie powrócić do żony, do rodzinnej wsi nad Wołgą, otrzymuje jeszcze ostatnie zadanie. Ma doprowadzić w bezpieczne miejsce porzucone żony z haremu Abdułły (Kachi Kawsadze), przywódcy oddziału basmaczy. W misji towarzyszy mu młody Pietrucha (Nikołaj Godowikow).
i inni
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.