B́ – litera zmodyfikowanego alfabetu łacińskiego. Występowała w sugerowanym przez Jana Kochanowskiego zapisie, dla języka średniopolskiego[1], która oznaczała dźwięk zmiękczonego b. Oznacza spalatalizowaną spółgłoskę zwartą dwuwargową dźwięczną [bʲ].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.