Był synem urzędnika bankowego, szkołę realną i gimnazjum ukończył w Brodach, dalej kształcił się we Lwowie. Maturę zdał w 1872 i zapisał się na Wydział Inżynierii lwowskiej Akademii Technicznej. Studia ukończył w 1877 uzyskując dyplom inżyniera zostając równocześnie asystentem w Katedrze Geodezji. Zapisał się także na Uniwersytet im. Jana Kazimierza, gdzie studiując matematykę i fizykę uzyskał tytuł nauczyciela szkół realnych. Wydział Krajowy widząc znakomite wyniki postanowił ufundować dla Witkowskiego stypendium zagraniczne. Na 2 lata wyjechał on do Berlina, gdzie studiował pod kierunkiem Gustava Kirchhoffa, a następnie udał się na roczne stypendium do Anglii, gdzie był uczniem Williama Thomsona. W 1881 powrócił do kraju, a rok później uzyskał habilitację. W 1884 został profesorem Politechniki Lwowskiej uzyskując w wieku 33 lat w 1887 tytuł profesora zwyczajnego. W 1888, po śmierci Zygmunta Wróblewskiego, władze Uniwersytetu Jagiellońskiego zaproponowały Witkowskiemu objęcie Katedry Fizyki, w tym samym roku przeniósł się do Krakowa. W roku 1892 został doktorem honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w 1912 także Politechniki Lwowskiej.
W 1889 został członkiem korespondentem (zob.: kopię dyplomu po lewej), a w 1893 został członkiem rzeczywistym Akademii Umiejętności w Krakowie. Od 1889 zabiegał o wybudowanie nowego Zakładu Fizyki UJ, co udało się po przeszło 20 latach starań. W rezultacie w 1912 otwarto pierwszy nowoczesny Zakład Fizyki na ziemiach polskich. W 1910 został odznaczony za wybitne osiągnięcia Orderem Żelaznej Korony III klasy oraz na rok akademicki 1910–1911 został rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. W tym czasie na uczelni doszło do zajść i strajku.
Na XXXV Zjeździe Fizyków Polskich w Białymstoku prof. Andrzej Kajetan Wróblewski (Instytut Fizyki Doświadczalnej UW) przedstawił referat nt. „Fizyka w Polsce wczoraj, dziś i jutro” – krótką charakterystykę fizyki w Polsce XX w. Zaprezentował wskaźniki bibliometryczne, liczby dotyczące stopni i tytułów naukowych oraz liczby studentów fizyki. W podsumowaniu ocenił wkład Polaków do światowej fizyki XX w., wyodrębniając przede wszystkim – poza Marią Skłodowską-Curie (która w światowych zestawieniach jest wymieniana jako obywatelka francuska) – czterech fizyków, którzy dokonali odkryć na miarę Nagrody Nobla: Mariana Smoluchowskiego, Mariana Danysza, Jerzego Pniewskiego i Karola Olszewskiego. Wśród osiemnastu mniej zasłużonych, którzy jednak wnieśli bardzo poważny wkład do rozwoju fizyki i w pewnym okresie należeli do liderów światowej fizyki (których nazwiska są wymieniane w syntetycznych obcojęzycznych historycznych opracowaniach) znalazł się August Witkowski[a][5].
Zmarł nagle, cierpiąc od lat na chorobę niedokrwienną serca. Został pochowany 24 stycznia 1913 w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim (kwatera Ł, rząd płn.)[6].
↑Witkowski August Wiktor, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-04-09].
↑Witkowski August [- hasło w:] Leksykon PWN, Warszawa, 1972, s. 1284.
↑1 października 1915 - działalność rozpoczyna dzisiejsze II Liceum Ogólnokształcące w Skarżysku - „szkoła starsza niż miasto” [online], ProSkarżysko, 30 września 2020 [dostęp 2023-12-01](pol.).
↑Andrzej Kajetan Wróblewski (Instytut Fizyki Doświadczalnej UW): Fizyka w Polsce wczoraj, dziś i jutro. labfiz.uwb.edu.pl. [dostęp 2012-08-31]. (pol.).
↑Pogrzeb prof. Witkowskiego Nowości Illustrowane 1913 nr 5 s. 4–9 (zdjęcia) [1].
↑M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 464 „za wybitne zasługi na polu nauki i wychowywania młodzieży w duchu patriotycznym położone w latach 1905–1918”.
↑Odznaczenia z Fundacyi Kochmana. „Nowości Illustrowane”. Nr 13, s. 2, 28 marca 1908.
↑August WiktorA.W.WitkowskiAugust WiktorA.W., O oziębianiu się powietrza wskutek rozprężenia nieodwracalnego, wyd. 1898 [online], polona.pl [dostęp 2020-09-29].
↑August WiktorA.W.WitkowskiAugust WiktorA.W., O prędkości głosu w powietrzu zgęszczonem, wyd. 1899 [online], polona.pl [dostęp 2020-09-29].
↑August WiktorA.W.WitkowskiAugust WiktorA.W., O zasadzie względności, wyd. 1909 [online], polona.pl [dostęp 2020-09-29].
Bibliografia
Witkowski August, [w:] Leksykon PWN. Warszawa, 1972, s. 1284.
Maria Pawłowska – Uniwersytet Jagielloński (Kraków): Krakowsko-lwowskie portrety naukowe profesorów fizyki doświadczalnej w XIX i pierwszej połowie XX wieku i ich księgozbiory.