Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
28 października 1957 |
profesor doktor habilitowana nauk humanistycznych | |
Specjalność: historia | |
Alma Mater | |
Doktorat |
16 lutego 1988 – socjologia |
Habilitacja |
1 lipca 1999 – historia |
Profesura |
23 kwietnia 2009 |
Polska Akademia Nauk | |
Status |
członkini Komitetu Nauk Historycznych |
Badaczka, wykładowczyni | |
jednostka |
Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk |
uczelnia |
SGGW |
Anna Landau-Czajka (ur. 28 października 1957 w Warszawie) – polska historyczka i socjolożka, profesor zwyczajna w Zakładzie Historii Społecznej XIX i XX wieku IH PAN.
Od 1976 studiowała w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1981 uzyskała stopień magistra socjologii (tytuł pracy magisterskiej: Opozycja pozaparlamentarna w Brazylii w latach 1964–1970). Podjęła studia doktoranckie w tym samym instytucie, napisała pracę doktorską Koncepcje polityczno-społeczne skrajnej prawicy nacjonalistycznej w Polsce w latach 1926–1939. Stopień doktora socjologii otrzymała w 1988 (promotorka: Renata Siemieńska-Żochowska).
W 1984 podjęła pracę w Instytucie Historii PAN, początkowo w Zakładzie Historii PRL, od 1994 w Zakładzie Historii Społecznej XIX i XX w. W 1999 habilitowała się na podstawie pracy pod tytułem: W jednym stali domu... Koncepcje rozwiązania kwestii żydowskiej w publicystyce polskiej lat 1933–1939.
W latach 2003–2006 prowadziła działalność dydaktyczną jako profesor Wyższej Szkoły Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia w Warszawie, a następnie w latach 2006–2011 jako profesor i dyrektor Instytutu Socjologii Uczelni Warszawskiej. W latach 2009–2010 była członkinią Rady Naukowej, a następnie w latach 2013–2014 przewodniczącą Rady Programowej Żydowskiego Instytutu Historycznego im. E. Ringelbluma w Warszawie[1][2]. Obecnie jest członkiem Rady Naukowej Instytutu Studiów Politycznych PAN.
W 2009 otrzymała tytuł profesora nauk humanistycznych. Od 2015 była pracownikiem naukowym Katedry Socjologii Wydziału Nauk Społecznych Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, w latach 2016–2019 pełniła funkcję prodziekana Wydziału Nauk Społecznych do spraw nauki i rozwoju.
Specjalizuje się w historii społecznej Polski w XX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem dziejów społeczności żydowskiej. Opublikowała 6 monografii, a ponadto podręczniki (samodzielnie i wspólnie z Włodzimierzem Mędrzeckim oraz z Małgorzatą Pieńkowską-Koźmińską) oraz liczne artykuły w pracach zbiorowych i czasopismach.
Została wybrana na członkinię Komitetu Nauk Historycznych PAN na kadencję 2020–2023[3]. Członkini polskiego PEN Clubu.
Córka Zbigniewa i Ireny Landauów. Matka Katarzyny Czajki-Kominiarczuk, Krzysztofa Czajki-Kalinowskiego i Macieja Czajki
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.