Langer pochodził z rodziny ewangelickiej[1]. W młodości nauki pobierał u mistrzów murarskich w Oławie i Kłodzku, w latach 1845–1846 kształcił się w Królewskiej Szkole Sztuki, Budownictwa i Rzemiosła we Wrocławiu. Tytuł mistrza murarskiego zyskał w Kłodzku w 1848. W tym okresie też dużo podróżował, poznawał architekturę Niemiec i kontaktował się z doświadczonymi architektami.
Pierwszym ważnym zrealizowanym projektem Langera była kamienica na rogu ulic Krupniczej i Włodkowica we Wrocławiu, zbudowana w 1853[2]. Architekt zyskał uznanie i otrzymał nowe zamówienia, m.in. wrocławski biskup katolicki Heinrich Förster zlecił mu zbudowanie kaplicy cmentarnej. Odtąd Langer zaczął coraz ściślej współpracować z biskupem[3]. W 1858 Langer przeszedł na katolicyzm[3]. W 1862, również na zlecenie biskupa Förstera, zaprojektował kościół pw. Najświętszej Marii Panny (Mariacki) w Katowicach, które jeszcze wtedy nie miały praw miejskich. W tym samym roku Langer rozpoczął realizację największego swojego projektu – kościoła pw. św. Michała we Wrocławiu. Praca szła dobrze, jednak w 1868 nastąpiła katastrofa budowlana – zawaliła się wówczas jedna z wież świątyni, co spowodowało utratę zamówień ze strony wrocławskiego kościoła na wiele lat. Pierwsze zlecenie nastąpiło dopiero w 1891.
Alexis Langer był twórcą płodnym, działającym przede wszystkim w zakresie architektury sakralnej, rzadziej świeckiej (np. ratusz w Ząbkowicach Śląskich). Większość jego kościołów znajduje się na Śląsku – najbardziej znane znajdują się we Wrocławiu, Wałbrzychu, Katowicach, Bielawie, Legnicy, ale niektóre są też w Wielkopolsce, a nawet na Kujawach. Intensywnie pracował do późnych lat – w ostatnim okresie życia stworzył m.in. projekty kościołów w Wałbrzychu, Obornikach Śląskich, Legnicy i Rawiczu. Ostatnim jego dziełem był kościół pw. Trójcy Świętej w Legnicy, projektował go w 1901 r., a budowę realizował w latach 1902-1904. Zmarł 21 września 1904 r.[4] Został pochowany przy prezbiterium zaprojektowanej przez siebie kaplicy św. Wawrzyńca na dawnym cmentarzu katedralnym we Wrocławiu. Grób nie zachował się.
1874 - pomnik Zwycięstwa 1870-1871, odsłonięty na nadodrzańskiej cz. Promenady, naprzeciwko Ostrowa Tumskiego we Wrocławiu (ob. pl. Polski)- nieistniejący, rozebrany po II wojnie światowej[5][6]
1877–1883 – przebudowa dziedzińca i wnętrz pałacu Kurta von Ohlau w Osieku Grodkowskim (powiat brzeski), obecnie w ruinie
1883 – neogotycka kaplica grobowa w parku pałacowym Kurta von Ohlau w Osieku Grodkowskim, obecnie w ruinie
↑Jacek Froniewski: Alexis Langer- architekt naszego kościoła. [dostęp 2010-10-05].
↑Agnieszka Zabłocka-Kos. Alexis Langer (1825-1904) - śląski neogotycysta. „Biuletyn Historii Sztuki”. 56 (3), s. 267-281, 1994. ISSN 0006-3967.
↑ abAgnieszka Zabłocka-Kos: Katholischer und protestantischer Kirchenbau in Schlesien im 19. Jahrhundert als Abbild der konfesionellen Konfrontation. W: Joachim Köhler, Rainer Bendel: Geschichte des christlichen Lebens im schlesischen Raum. T. 1. LIT Verlag Münster, 2002, s. 618. ISBN 3-8258-5007-2. [dostęp 2010-10-05]. (niem.).
↑Barbara Skoczylas - Stadnik, "100 lat Kościoła Trójcy Świętej w Legnicy", Wydawnictwo Edytor, Legnica 2004, str. 60-61 ISBN 83-88214-61-6
↑Pomnik Zwycięstwa (dawny) - Siegesdenkmal. na str. polska-org.pl