Ô ô

Ô, ôlitera alfabetu łacińskiego używana w: języku francuskim, kaszubskim, portugalskim, wietnamskim, słowackim, neapolitańskim, a także w tzw. ślabikŏrzowym szrajbōnku (elementarzowej pisowni) etnolektu śląskiego. W języku francuskim i wietnamskim odpowiada głosce [o], w śląskim Ô wymawia się jak [wɔ], zaś w języku słowackim litera ta oznacza dyftong /u̯o/[1].

Język wietnamski jest językiem tonalnym, przy literze Ô może wystąpić jeden z pięciu znaków tonalnych:

  • Ồ ồ
  • Ố ố
  • Ổ ổ
  • Ỗ ỗ
  • Ộ ộ

Litery tej używa się także w języku słowackim na oznaczenie długiego otwartego [ɔ:] w przypadku występowania wyrazów homograficznych w celu uniknięcia niejednoznaczności, np. rôke [rɔ:kɛ] 'ręce' vs róke [ro:kɛ] 'terminy'.

Przypisy

  1. Navrátil Ladislav, Šimurka Jozef, Pravopis – praktická príručka slovenského pravopisu, Enigma, Nitra 2016, str. 31

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się