Świadkowie Jehowy w Wietnamie
Państwo

 Wietnam

Liczebność
(2013)

ponad 3000

Liczba zborów
(2013)

ok. 60

Rozpoczęcie działalności

1936

Mapa konturowa Wietnamu
Niektóre miejscowości w Wietnamie, w których mieszczą się Sale Królestwa Świadków Jehowy[1].

Świadkowie Jehowy w Wietnamie – społeczność wyznaniowa w Wietnamie, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy. W 2013 roku społeczność Świadków Jehowy w Wietnamie liczyła ponad 3000 głosicieli, należących do około 60 zborów[a]. Świadkowie Jehowy prowadzą działalność na terenie kraju bez prawnego zarejestrowania[2]. W Wietnamie oficjalnie działają Sale Królestwa zarejestrowane lokalnie[1][b]. W kraju działa miejscowy Komitet Łączności ze Szpitalami[3] i Komitet Oddziału[4]. Sprawozdanie z działalności w tym kraju dołączane jest do ogólnego z 33 krajów, w których ich działalność jest ograniczona prawnie lub zakazana.

Historia

Początki

Początki działalności Świadków Jehowy na terenie obecnego Wietnamu sięgają roku 1936, gdy do Sajgonu (na terenie ówczesnych Indochin Francuskich) przysłano dwóch pionierów z Australii. Jednym z nich był Frank Rice (zm. 1986), który najpierw prowadził działalność kaznodziejską wśród ludności mówiącej po angielsku, a po opanowaniu podstaw miejscowego języka – także w języku wietnamskim. Początkowo prowadził działalność kaznodziejską w rejonie Sajgonu (obecnie Ho Chi Minh), a następnie kontynuował działalność na północy terenu dzisiejszego Wietnamu. Pozostawał w Wietnamie do roku 1943, gdy został aresztowany przez żołnierzy armii japońskiej podczas inwazji Japonii na Azję Południowo-Wschodnią[5].

Rozwój działalności po II wojnie światowej

W latach 1953–1954 działalność niewielkiej grupki nieochrzczonych głosicieli na terenie dzisiejszego Wietnamu nadzorowało Biuro Oddziału we Francji[5].

Gdy pod koniec 1955 roku w Wietnamie Południowym proklamowano Republikę Wietnamu, Joseph Babinski, nadzorca oddziału Towarzystwa Strażnica w Tajlandii, uzyskał pozwolenie od władz w Sajgonie na przyjazd do tego kraju misjonarzy Towarzystwa Strażnica. 27 czerwca 1957 roku pięciu pierwszych misjonarzy absolwentów Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead przybyło do Sajgonu. W mieście otwarto dom misjonarski podlegający pod biuro oddziału w Tajlandii. Działalność religijną kontynuowano mimo toczącej się wojny wietnamskiej[5].

Przez pierwszych kilka lat działalność ewangelizacyjna oraz zebrania chrześcijańskie były prowadzone w języku francuskim, znanym zwłaszcza wykształconej części społeczeństwa. Do połowy lat 60. XX wieku przetłumaczono i wydano w języku wietnamskim kilka broszur („Ta dobra nowina o Królestwie”, „Oto wszystko nowe czynię” i „Żyć w nadziei na sprawiedliwy nowy świat”), a misjonarze opanowali miejscowy język, co umożliwiło rozszerzenie działalności ewangelizacyjnej[5].

W roku 1964 do Wietnamu Południowego skierowano kilku Świadków Jehowy z Filipin[6] oraz misjonarzy działających w Kambodży[7]. W 1966 roku oprócz 8 misjonarzy działało 11 miejscowych głosicieli[5].

W 1968 roku, pomimo spodziewanych krwawych walk nadciągającej ofensywy Tết Armii Wietnamu Północnego i Wietkongu, 9 misjonarzy pozostało w Sajgonie (zostali jedynie przeniesieni z domu misjonarskiego w dzielnicy mieszkaniowej do domu w chińskiej dzielnicy w centrum miasta). Po ofensywie zarówno misjonarze, jak i miejscowi głosiciele kontynuowali działalność kaznodziejską[5].

W 1970 roku w języku wietnamskim został wydany podręcznik do prowadzenia studiów biblijnych, książka Prawda, która prowadzi do życia wiecznego[5]. W tym też roku działalność prowadziło 52 głosicieli[8]. W roku 1971 zaczęto wydawać w języku wietnamskim czasopismo „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy[5].

W 1973 roku oficjalnie zalegalizowano Świadków Jehowy w Wietnamie Południowym. W Sajgonie otwarto Biuro Oddziału Towarzystwa Strażnica działające do 1975 roku, kiedy to nastąpiła zmiana władz w tej części kraju[5].

W dniach 13–15 grudnia 1974 roku w Sajgonie zorganizowano kongres Świadków Jehowy pod hasłem „Boskie zamierzenie”. W tym czasie w mieście działały 3 zbory, skupiające 113 głosicieli[5]. Zebrania religijne organizowano w Biurze Oddziału lub w domu misjonarskim[9].

W 1975 roku w Wietnamie działalność kaznodziejską prowadziło 120 głosicieli. Po zajęciu Sajgonu przez wojska Wietkongu przestało działać biuro oddziału i utracono legalizację. Nadzór nad działalnością Świadków Jehowy w Wietnamie przejęło biuro Towarzystwa Strażnica we Francji[9].

Sytuacja wyznania

Od 1975 roku działalność na terenie Wietnamu nie jest zalegalizowana. Liczba członków wyznania sięga co najmniej 3000 osób, z czego połowa mieszka w Ho Chi Minh, a około 500 w Hanoi. Według danych z 2013 roku zbory Świadków Jehowy podejmowały starania o rejestrację na podstawie aktualnie obowiązującego prawa[2]. Według danych z 2006 roku w Wietnamie funkcjonowało co najmniej 10 zborów. Większość z nich znajdowało się na południu kraju, w tym 5 w mieście Ho Chi Minh. Każdy ze zborów mógł wtedy liczyć kilkuset wyznawców[10][11][12]. W roku w 2013 około 60 zborów znajdowało się na terenie 22 prowincji[2]. W 2010 roku lokalnie zarejestrowane były 32 miejsca wielbienia[13]. 31 lipca 2011 roku wydano Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata (Nowy Testament) w języku wietnamskim[14].

Delegacja Świadków Jehowy z Wietnamu oficjalnie brała udział w kongresach specjalnych i międzynarodowoych. W listopadzie 2015 roku uczestniczyła w kongresie specjalnym pod hasłem „Naśladujmy Jezusa!” w tajlandzkim Chiang Mai[15], w dniach od 17 do 19 listopada 2017 roku w kongresie specjalnym pod hasłem „Nie poddawaj się!” w indonezyjskiej Dżakarcie[16], a w dniach od 13 do 15 września 2019 roku w kongresie międzynarodowym pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!” w południowokoreańskim Seulu[4]. 4 lutego 2017 roku wydano Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata w języku wietnamskim[17].

W Hanoi działają dwie Sale Królestwa, z jednej z nich korzystają cztery zbory (trzy wietnamskojęzyczne i wietnamskiego języka migowego), a z pięciu Sal Królestwa w Ho Chi Minh korzysta 17 zborów (16 wietnamskojęzycznych oraz wietnamskiego języka migowego). Sala Królestwa mieści się również w Biên Hoà, z której korzysta zbór Đông i Tây, a z Sal Królestwa w Đà Lạt, Bông Trang, Bình Xuân, Xuân Trường, Tây Ninh oraz Cần Thơ korzystają miejscowe zbory[1].

Zebrania zborowe odbywają się w języku wietnamskim, chińskim (kantoński) i wietnamskim języku migowym[1].

W kraju działa miejscowy Komitet Łączności ze Szpitalami oraz Komitet Oddziału[3].

Świadkowie Jehowy wydają publikacje w językach używanych w Wietnamie: wietnamskim[18], wietnamskim migowym[19] oraz dżarajskim (jarai)[20].

Uwagi

  1. Zbory i grupy wietnamskojęzyczne działają również w Australii, Belgii, Cyprze, Czechach, Francji, Japonii, Kambodży, Kanadzie, Korei Południowej, Makau, Malezji, Niemczech, Nowej Kaledonii, Nowej Zelandii, Polsce (Warszawa, Sopot, Szczecin), Rosji, Rumunii, Słowacji, Stanach Zjednoczonych, Tajlandii, Tajwanie, Ukrainie, Węgrzech i w Wielkiej Brytanii.
  2. W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 roku do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadza się ponownie w Sali Królestwa oraz w formie „hybrydowej” (wszyscy uczestnicy w Sali Królestwa i odbierający program transmitowany przez wideokonferencje mogą brać czynny udział w punktach i dyskusjach). Do końca 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.

Przypisy

  1. a b c d Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2020-04-25].
  2. a b c Đại diện Giáo hội Nhân chứng Giêhôva tới làm việc với Ban Tôn giáo Chính phủ [online], btgcp.gov.vn, 12 czerwca 2013 [dostęp 2014-04-22] (wiet.).
  3. a b Watchtower, Kontakt z lokalnym przedstawicielem [online], jw.org.
  4. a b Watchtower, Kongres międzynarodowy w roku 2019 pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!” — Seul (Korea Południowa) [online], jw.org, 20 września 2019 [dostęp 2019-09-20].
  5. a b c d e f g h i j Yearbook of Jehovah’s Witnesses 1991, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1991, s. 221–225, 232 (ang.).
  6. Yearbook of Jehovah’s Witnesses 1991, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1991, s. 236–237 (ang.).
  7. Watchtower, Przekonałem się, że warto chodzić z mądrymi, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXXXVIII, Towarzystwo Strażnica, marzec 2017, s. 3–7.
  8. Yearbook of Jehovah’s Witnesses 1971, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1971, s. 292–293 (ang.).
  9. a b Yearbook of Jehovah’s Witnesses 1976, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1976, s. 15, 16 (ang.).
  10. U.S. Department of State, International Religious Freedom Report 2006 [online], state.gov (ang.).
  11. U.S. Department of State, International Religious Freedom Report 2007 [online], state.gov (ang.).
  12. U.S.-Vietnam Trade Council, Vietnam: Fact Sheet Religion and Trafficking in Persons [online], usvtc.org [dostęp 2013-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang.).
  13. Bureau of Democracy, Human Rights, Labor, International Religious Freedom Report 2010. Vietnam [online], state.gov, 17 listopada 2010 [dostęp 2019-10-10] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-02] (ang.).
  14. Watchtower, Bản Kinh Thánh bằng ngôn ngữ thông dụng, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Towarzystwo Strażnica, 1 stycznia 2012, s. 27–31.
  15. 2015 Thailand Special Convention of Jehovah’s Witnesses [online], thailand2015.org [zarchiwizowane z adresu 2015-12-22] (ang.).
  16. Watchtower, Kongresy specjalne 2017 [online], jw2017.org, 1 października 2016 [dostęp 2017-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-29] (ang.).
  17. Watchtower, Ra mắt Kinh Thánh—Bản dịch Thế Giới Mới trong tiếng Việt, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, kwiecień 2017, s. 11 (wiet.).
  18. Watchtower, JW.ORG (j. wietnamski) [online], jw.org.
  19. Watchtower, JW.ORG (j. wietnamski migowy) [online], jw.org.
  20. Watchtower, Biblioteka (j. jarai) [online], jw.org.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

  • Cable: 04HANOI86 a / Jehovah's Witnesses seek official registration [online], WikiLeaks, 13 stycznia 2004 (ang.).
  • U.S. Department of State: International Religious Freedom Report 2006, state.gov (ang.)
  • U.S. Department of State: International Religious Freedom Report 2007, state.gov (ang.)

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się