Państwo | |
---|---|
Liczebność (2022) |
32 504 |
% ludności kraju (2022) |
0,63% |
Liczba zborów (2022) |
435 |
Rozpoczęcie działalności |
ok. 1900 |
Świadkowie Jehowy w Kostaryce – społeczność wyznaniowa w Kostaryce, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2022 roku 32 504 głosicieli, należących do 435 zborów[1]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2022 roku zgromadziło się 72 360 osób (1,9% mieszkańców kraju)[2][a]. Działalność miejscowych głosicieli koordynuje Środkowoamerykańskie Biuro Oddziału w El Tejocote na przedmieściach stolicy Meksyku[3]. Biuro Krajowe znajduje się w Barreal de Heredia[4].
Działalność rozpoczęli w pierwszych latach XX wieku zagraniczni wyznawcy. Byli to m.in. H.P. Clarke i Louis Facey z Jamajki. W 1907 roku działała tu mała grupa wyznawców; w roku 1912 przekształciła się w angielskojęzyczny zbór. W roku 1914 odbył się kongres. W 1917 roku kraj odwiedził po raz pierwszy przedstawiciel Towarzystwa Strażnica – Walter Bundy. W latach 20. XX wieku działał tu m.in. George Young. W 1931 roku powstał pierwszy zbór hiszpańskojęzyczny.
W roku 1943 dotarli pierwsi misjonarze, absolwenci Szkoły Gilead. W 1944 roku kraj odwiedził Nathan H. Knorr i Milton G. Henschel, a w marcu tego samego roku otwarto Biuro Oddziału. W Kostaryce działało 155 głosicieli. W roku 1946 Kostarykę ponownie odwiedził Nathan H. Knorr oraz Frederick W. Franz[5]. W roku 1947 zanotowano liczbę 449 głosicieli, a w następnym roku – 915. We wrześniu 1948 roku w San José odbyło się hiszpańskojęzyczne zgromadzenie okręgowe z udziałem 500 osób, a w październiku w Limón w języku angielskim, w którym brało udział przeszło 500 osób[6].
W roku 1950 odbył się kongres ogólnokrajowy pod hasłem „Rozrost Teokracji” z udziałem ponad 300 obecnych. W tym samym roku przekroczono liczbę 1000 głosicieli, a w 1954 roku – dwóch tysięcy. W grudniu 1954 roku Nathan H. Knorr ponownie odwiedził Kostarykę i później jeszcze raz w 1956 roku, tym razem z okazji otwarcia nowego Biura Oddziału oraz Sali Królestwa.
W roku 1966 w stolicy odbył się kongres międzynarodowy pod hasłem „Synowie Boży – synami wolności” z udziałem 2974 osób; 73 osoby zostały ochrzczone. W kraju działało 2677 głosicieli[7].
W roku 1972 zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez trzęsienie ziemi. W grudniu 1973 roku w San José odbył się kongres pod hasłem „Boskie zwycięstwo”, a w styczniu 1979 roku kongres pod hasłem „Zwycięska wiara” (uczestniczyło w nim 8549 osób).
W latach 70. XX wieku z uwagi na prześladowania na Kubie wielu tamtejszych współwyznawców przyjechało do Kostaryki. W tamtych latach rozpoczęto działalność w kolonii karnej na wyspie San Lucas[8].
W 1987 roku otwarto nowe Biuro Oddziału w mieście Heredia koło San José.
W latach 90. XX wieku rozpoczęto regularną działalność kaznodziejską wśród Indian Guaymi w Sixaola[9]. W 1991 roku udzielono pomocy współwyznawcom poszkodowanym przez trzęsienie ziemi w Nikaragui, a w 1998 roku poszkodowanym przez huragan Mitch. W styczniu 1999 roku zorganizowano kongres międzynarodowy pod hasłem „Boża droga życia” z udziałem 34 431 osób – delegaci zagraniczni przybyli 42 samolotami[10].
W 2012 roku nadzór nad działalnością miejscowych wyznawców przejęło meksykańskie Biuro Oddziału. W styczniu 2013 roku odbył się kongres specjalny pod hasłem „Strzeż swego serca!”[11]. We wrześniu 2015 roku 75 kostarykańskich delegatów brało udział w kongresie specjalnym pod hasłem „Naśladujmy Jezusa!” w Medellín w Kolumbii[12].
W roku 2015 w odizolowanym górzystym terenie zorganizowano specjalną kampanię ewangelizacyjną, głównie w języku kabekar, w której uczestniczyło dziewięć grup głosicieli[13]. Również na innych terenach zamieszkanych przez mniejszą liczbę głosicieli, prowadzone są specjalne kampanie kaznodziejskie[14].
W roku 2015 przekroczono liczbę 30 tysięcy głosicieli. W maju 2015 roku w nowej Sali Zgromadzeń zorganizowano pierwsze zgromadzenie w języku bribri[15].
Pod koniec listopada 2016 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez huragan Otto[16], a w listopadzie 2020 roku przez huragany Eta[17] oraz Iota[18]. W 2021 roku osiągnięto liczbę 32 704 głosicieli, a na uroczystość Wieczerzy Pańskiej przybyły 80 874 osoby (1,9% mieszkańców kraju)[19].
Zebrania są prowadzone w jedenastu językach. Oprócz zborów i grup posługujących się językiem hiszpańskim, angielskim, chińskim, kostarykańskim migowym, niemieckim i włoskim, w Kostaryce działają m.in. 2 zbory i 2 grupy posługujące się językiem bribri oraz 3 zbory i 4 grupy posługujące się językiem kabekar – rdzennymi językami Ameryki Środkowej[20][21].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.