| Państwo | |
|---|---|
| Liczebność (2023) |
26 424 |
| % ludności kraju (2023) |
0,22% |
| Liczba zborów (2023) |
338 |
| Rozpoczęcie działalności |
Świadkowie Jehowy w Belgii – społeczność wyznaniowa w Belgii, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 26 424 głosicieli, należących do 338 zborów[1][2]. W grupie tej około 70 zborów i 130 grup używa jednego z ponad 40 języków obcych, a przeszło 7 tys. spośród ponad 25 tys. głosicieli to cudzoziemcy. W 2023 roku na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej zgromadziło się 44 558 osób[a][1]. Działalność miejscowych głosicieli koordynuje Biuro Oddziału w Kraainem[3], gdzie znajduje się również siedziba Europejskiego Stowarzyszenia Świadków Jehowy.
W 1890 roku Adolf Weber, pochodzący ze Szwajcarii Badacz Pisma Świętego, rozpoczął okresową działalność kaznodziejską w Belgii. W 1891 roku w Brukseli i Antwerpii przebywał Charles Taze Russell.
W 1901 roku w Charleroi powstała pierwsza grupa Badaczy Pisma Świętego, zainicjowana przez Jean-Baptiste Tilmanta seniora. W 1906 roku założono zbór we francuskim Denain przy granicy belgijskiej.
W roku 1912 w Jumet (obecnie dzielnica Charleroi) przemawiał Joseph Franklin Rutherford. W tym samym roku w Regionie Walońskim grupy działały w 7 miastach.
W 1913 roku do pomocy w prowadzeniu działalności kaznodziejskiej wysłano francuskich współwyznawców. Na kongresie w Paryżu, który odbył się 31 sierpnia 1913 roku, obecni byli także delegaci z Belgii.
6 stycznia 1917 roku w Belgii przemawiał Joseph Franklin Rutherford.
W 1920 roku zaczęto wyświetlać „Fotodramę stworzenia”. W 1929 roku otwarto belgijskie Biuro Oddziału, które nadzorowało wówczas działalność 29 głosicieli. Rok później do pomocy 46 głosicielom w Belgii, skierowano współwyznawców z Wielkiej Brytanii, Niemiec, Szwajcarii i Francji. W roku 1930 we Flandrii rozpoczął działalność André (Andrzej) Woźniak, współwyznawca polskiego pochodzenia przybyły z Francji. W roku 1930 w Brukseli odbył się kongres.
15 kwietnia 1932 roku zarejestrowano Congrégation chrétienne des Témoins de Jéhovah – Christelijske Gemeente van Jehovah’s Getuigen[4]. W tym samym roku rozpowszechniono ponad 200 000 publikacji Świadków Jehowy.
W 1935 roku na zgromadzeniu w Brukseli były transmitowane waszyngtońskie przemówienia kongresowe. W kraju działało 13 zborów (w tym 3 polskojęzyczne w Liège, Charleroi, Beringen i 3 niemieckojęzyczne w Genk, Eisden i Roux). Na Wystawie Światowej w Brukseli w 1935 roku publikacje Świadków Jehowy zdobyły srebrny medal (kategoria: Graphic Arts Seat).
W 1936 roku zorganizowano kongres w Ieper W tym samym roku belgijscy delegaci uczestniczyli w kongresie w szwajcarskiej Lucernie. Rok później w kraju działało 16 zborów, a w roku 1938 zanotowano liczbę 135 głosicieli w 20 zborach. W 1939 roku w Belgii działało 251 głosicieli należących do 31 zborów.
30 marca 1940 roku władze zakazały działalności – w kraju działalność kaznodziejską prowadziło 275 głosicieli. Po zajęciu Belgii przez wojska niemieckie nastąpiły aresztowania Świadków Jehowy i wysyłanie ich do obozów koncentracyjnych. W 1941 roku na wolności pozostało 86 głosicieli w 14 zborach. André (Andrzej) Woźniak rozpoczął konspiracyjne tłumaczenie publikacji religijnych z języka holenderskiego na języki: polski, niemiecki i francuski. Tłumaczono i potajemnie (w Limburgu) drukowano literaturę dla współwyznawców w Niemczech, Polsce, Holandii, Włoszech i Słowenii. Punktem kontaktowym, przez który przemycano literaturę z Holandii, była pewna restauracja. Sam budynek znajdował się w Belgii, natomiast ogród leżał na terytorium Holandii. Nadzór nad przemytem literatury sprawował Erwin Klose.
W 1942 roku działalność kaznodziejską prowadziło 253 głosicieli, a kilkuset członków wyznania było nadal uwięzionych. Rok później liczba głosicieli wzrosła do 396 osób.
W 1944 roku liczba Świadków Jehowy w Belgii wyniosła 545 osób. Zorganizowano zgromadzenia w Liège, Brukseli i Charleroi. W 1945 roku osiągnięto liczbę 747 głosicieli. Ponownie otwarto Biuro Oddziału. W listopadzie 1945 roku Belgię odwiedzili przedstawiciele Towarzystwa Strażnica[5]. W 1946 roku w Belgii działało 1431 głosicieli. 4 października 1946 roku odbyło się – w dwóch językach – zgromadzenie pod hasłem „Weselące się narody” dla 2000 obecnych.
W 1947 roku miała miejsce kolejna wizyta przedstawicieli Towarzystwa Strażnica. Przybyli pierwsi misjonarze absolwenci Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead.
W 1950 roku minister transportu zakazał przewożenia przesyłek z publikacjami Świadków Jehowy państwowymi środkami transportu.
W 1952 roku w kraju działało 3500 głosicieli. Trzy lata później belgijscy delegaci uczestniczyli w międzynarodowych kongresach pod hasłem „Tryumfujące Królestwo” w Londynie, Paryżu i Hadze. W 1959 roku na zgromadzenie pod hasłem „Czuwający słudzy” w stolicy przybyło 6896 osób, a 879 zostało ochrzczonych. Rok później w Belgii było ponad 7000 Świadków Jehowy. W dniach od 7 do 11 lipca 1965 roku w Charleroi odbył się kongres międzynarodowy pod hasłem „Słowo prawdy” z udziałem 11 710 osób[6], z udziałem N. Knorra[7]. W kraju oprócz zborów francuskojęzycznych i niderlandzkojęzycznych działały 32 zbory włoskojęzyczne oraz angielsko-, grecko-, hiszpańsko-, portugalsko- i tureckojęzyczne.
W lutym 1968 roku otworzono nowe Biuro Oddziału w Kraainem. W dniach 8–12 sierpnia 1973 roku na kongresie międzynarodowym pod hasłem „Boskie zwycięstwo” w Brukseli było obecnych 53 565 osób; program został przedstawiony w 5 językach. W dniach od 26 do 30 lipca 1978 roku w Brukseli odbył się kongres pod hasłem „Zwycięska wiara” z udziałem 23 567 osób; program został przedstawiony w 5 językach.
W 1980 roku otwarto pierwsze w kraju Sale Zgromadzeń w Bioul i Bornem. 30 października 1981 roku przestał obowiązywać zakaz transportu literatury tego wyznania transportem państwowym. W 1983 roku zanotowano liczbę 20 018 głosicieli w 282 zborach.
W latach 80. XX wieku rozpoczęto działalność kaznodziejską w porcie morskim w Antwerpii i na zacumowanych tam statkach z całego świata[8][9].
W roku 1990 Świadkowie Jehowy w Belgii przyjęli nazwę „Chrześcijańska Kongregacja Świadków Jehowy”[4].
W 1994 roku belgijscy Świadkowie Jehowy przekazali pomoc humanitarną uchodźcom z Rwandy[9]. W latach 1997–1999 przekazano kolejną pomoc uchodźcom z Demokratycznej Republiki Konga. W latach 2001–2002 zorganizowano pomoc humanitarną dla uchodźców w Tanzanii.
W 1996 roku Sąd Rejonowy w Mons orzekł, iż osoba 11-letnia ma prawo do swobodnego dokonania samodzielnego wyboru w kwestii przyłączenia się do wyznania Świadków Jehowy.
Od maja 1995 roku do kwietnia 1996 roku objazdową wystawę „Relacja Świadków” pokazano w miastach Belgii. Prezentowała ona historię prześladowań Świadków Jehowy w czasie nazizmu[10].
W 2000 roku przygotowano wystawę historyczną, prezentującą użycie imienia Jehowa w różnych przekładach Biblii.
W 2007 roku w kraju działało 25 096 głosicieli, a na uroczystości Wieczerzy Pańskiej (Pamiątce) zebrało się 44 151 osób. 4 maja 2010 roku sąd apelacyjny stwierdził, że wolontariusze w Betel są członkami Ogólnoświatowej Społeczności Specjalnych Sług Pełnoczasowych i poświęcają czas na działalność religijną.
Od 3 do 5 lipca 2015 roku w hali Flanders Expo w Gandawie odbył się kongres specjalny pod hasłem „Naśladujmy Jezusa!”. Program przedstawiono w 13 językach (również w j. polskim). Obecni byli delegaci z Austrii, Belgii, Holandii, Francji, Luksemburga, Niemiec, Stanów Zjednoczonych i Szwajcarii[11].
26 marca 2016 roku z udziałem członka Ciała Kierowniczego Marka Sandersona, oddano do użytku kompleks Sal Królestwa w Antwerpii[12]. W sierpniu 2016 roku delegacja z Belgii uczestniczyła w kongresie specjalnym pod hasłem „Lojalnie trwajmy przy Jehowie!” w holenderskim Utrechcie, a latem 2019 roku w kongresach międzynarodowych pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!” w Brazylii, Ekwadorze, Holandii i Stanach Zjednoczonych[13].
W lutym 2021 roku zanotowano liczbę 11 804 prowadzonych studiów biblijnych. W 2021 roku zanotowano liczbę 26 012 głosicieli, a na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrało się 49 040 osób[14]. W lipcu 2021 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez powódź[15].
5 kwietnia 2022 roku Belgia została przez Europejski Trybunał Praw Człowieka skazana za dyskryminację Świadków Jehowy. Nieudzielanie zborom Świadków Jehowy zwolnienia z podatku od nieruchomości w Regionie Stołecznym Brukseli od 2018 roku było dyskryminacją[16][17].
7 czerwca 2022 toku Sąd Apelacyjny w Gandawie potwierdził, że biblijna praktyka Świadków Jehowy polegająca na ograniczaniu lub unikaniu kontaktu z byłymi wyznawcami, jest legalna i nie nawołuje do dyskryminacji, segregacji, nienawiści ani przemocy[18]. 16 czerwca 2022 roku Świadkowie Jehowy odnieśli zwycięstwo sądowe w procesie przeciwko rządowej organizacji „CIAOSN” („Centre d’information et d’avis sur les Organizations sectaires nuisibles”). Sąd w Brukseli stwierdził, że raport CIAOSN nie może być traktowany jako obiektywny i bezstronny. Oprócz nakazania belgijskiemu państwu pokrycia kosztów prawnych Świadków Jehowy, stwierdził „że CIAOSN dopuścił się niewłaściwego postępowania przy sporządzaniu i rozpowszechnianiu raportu”[19][20]. 19 grudnia 2023 roku Belgijski Sąd Kasacyjny jednoznacznie orzekł, że przekonania i praktyki religijne Świadków Jehowy dotyczące wykluczania są w pełni zgodne z prawem, w tym te dotyczące ograniczania kontaktów z byłymi (wykluczonymi) członkami[21].
Zebrania religijne odbywają się w ponad 40 językach[b], zgromadzenia obwodowe w 15 językach[c], a kongresy regionalne w 11 językach[d].
W muzeum miejscowego Biura Oddziału prezentowana jest stała wystawa dotycząca historii działalności Świadków Jehowy w Belgii[22].
Działalność w języku polskim rozpoczęto w połowie lat 20. XX wieku. Świadkami Jehowy zostało wielu Polaków, m.in. w roku 1928 André Wozniak. W roku 1930 na 13 zborów działających w Belgii, w Liège, Charleroi i Beringen znajdowały się trzy polskojęzyczne.
W połowie lat 30. XX wieku w Charleroi mimo ograniczonej znajomości języka francuskiego. Bracia François Brzoska, François Hankus, Albin Głowacz i Jean Radojewski z pomocą niemieckiego pioniera nie wahali się głosić Królestwa, mimo ograniczonej znajomości języka francuskiego. The brothers François Brzoska, François Hankus, Albin Głowacz and Jean Radojewski, with the help of a German pioneer, did not hesitate to proclaim the Kingdom, despite their limited knowledge of the French language. Bracia François Brzoska, François Hankus, Albin Głowacz i Jean Radojewski z pomocą niemieckiego pioniera nie wahali się głosić o Królestwie, mimo że słabo znali język francuski działali kolporterzy m.in. François Brzoska, François Hankus, Albin Głowacz, Jean Radojewski i André Wozniak[e]. Po zajęciu Belgii przez wojska niemieckie nastąpiły aresztowania również Świadków Jehowy polskiego pochodzenia i wysyłanie ich do obozów koncentracyjnych, gdzie wielu z nich zginęło[23]. Dwa zbory polskojęzyczne działają w Brukseli, jeden w Gandawie i grupa w Antwerpii (do 2021 również w Roux)[24], które zostały przydzielone do obwodu polskojęzycznego: EU Polish 1. Kongresy regionalne w języku polskim odbywają się w Sali Zgromadzeń w Bornem[25].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
