Śāradā (sanskryt: शारदा śāradā) – alfabet sylabiczny wywodzący się ze starożytnego pisma brahmi, używany w Kaszmirze od VIII w.. Najstarsze zachowane manuskrypty pochodzą z XII w.[1] Obecnie jego wykorzystanie jest minimalne, czasem posługują się nim panditowie kaszmirscy w celach ceremonialnych.
Na podstawie pisma śarada rozwinęło się pismo gurmukhi.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.