Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto liczyło 13 971 mieszkańców[1].
Toponimia
Istnieją dwie wersje pochodzenia nazwy miasta. Pierwsza wywodzi je od plemienia Łęczan, które przed powstaniem państwa polskiego zasiedlało okolice Łęczycy. Druga podaje wywód od cech charakterystycznych terenu na którym powstało. Równiny pełne błota i trzęsawisk oraz podmokłe łąki nazywano w języku staropolskim – łęgami lub ługami i to one miały dać miejscowości nazwę.
Miasto Łęczyca leży pośrodku obecnego powiatu łęczyckiego, bliżej jego południowej granicy.
Według danych z roku 2014 Łęczyca ma obszar 8,95 km²[10], w tym: użytki rolne 58%, użytki leśne 0,1%. Miasto stanowi 1,16% powierzchni powiatu łęczyckiego.
Piramida wieku mieszkańców Łęczycy w 2014 roku[12].
Historia
X–XIII wiek – pierwszy gród łęczycki funkcjonuje w Tumie
XI wiek – powstanie w Łęczycy (obecnie miejscowość Tum) opactwa benedyktyńskiego prawdopodobnie z fundacji Kazimierza Odnowiciela lub według tradycji klasztornej przed rokiem 1000 z fundacji św. Wojciecha. Archikolegiata Łęczycka w Tumie jest obecnie sanktuarium św. Wojciecha
XI i XII wiek – najważniejszy gród prowincji łęczyckiej; poza Łęczycą, stolicami prowincji w ówczesnej Polsce były takie miasta jak Gniezno, Poznań, Kraków, Sandomierz, Płock, Wrocław[13][14][15][16]
1149–1161(?) – budowa w Łęczycy (obecnym Tumie), na miejscu rozebranego opactwa benedyktynów, kolegiaty NMP i św. Aleksego, stała się ona miejscem zjazdów książęcych i synodów kościelnych metropolii gnieźnieńskiej, pierwsze polskie sejmy
luty 1941 – utworzenie przez Niemców getta dla ludności żydowskiej[18]; obejmowało część miasta pomiędzy ulicami: Kilińskiego, Więzienną, Kaliską i placem Kościuszki[18]. Przez getto przeszło ok. 3 tys. Żydów[18].
Gmach gimnazjum im. Jana Pawła II. Budynek powstał w 1930 r. według projektu Karola Sicińskiego. W II RP mieścił trzy szkoły powszechne. W 1939 służył jako obóz przejściowy dla żołnierzy polskich wziętych do niewoli w bitwie nad Bzurą, a następnie jako hitlerowskie starostwo powiatowe. Od 1945 r. służy oświacie.
cmentarz rzymskokatolicki przy ul. Kaliskiej z kwaterami wojskowymi z 1914, 1920 i 1939 r.
cmentarz ewangelicko-augsburski z kwaterą wojskową z 1914 r.
cmentarz prawosławny z I poł. XIX wieku obecnie w obrębie nekropolii rzymskokatolickiej
↑ abWyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-05-20].
↑Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 13.
↑Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1998, s. 65.
↑StanS.LewickiStanS., Historja handlu w Polsce na tle przywilejów handlowych: (prawo składu), Warszawa 1920, s. 131.
↑WojciechW.KriegseisenWojciechW., Sejmiki Rzeczypospolitej szlacheckiej w XVII i XVIII wieku, Warszawa 1991, s. 29.
↑Monumenta Poloniae Historica'', Tom I, Lwów: Akademia Umiejętności w Krakowie, 1864, s. 453.
↑Dzieje Wielkopolski w wypisach, Warszawa: PZWS, 1963, s. 41-43.
↑TadeuszT.LewickiTadeuszT., Polska i kraje sąsiednie w świetle „Księgi Rogera” geografa arabskiego z XII w. Al Indrisi’ego, cz.I, Kraków: Polska Akademia Nauk. Komitet Orientalistyczny, PWN, 1945.brak strony (książka)
↑Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom V [online], s. 649.
↑Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2014 r. [online], stat.gov.pl.
↑Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2019-01-21].
↑Łęczyca w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-09](pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
↑AgnieszkaA.Teterycz-PuzioAgnieszkaA., Wczesnopiastowska organizacja administracyjna w X i XI wieku, „Słupskie Studia Historyczne” (9), 2001, s. 245-257.
↑MarekM.KoterMarekM., Historyczno-geograficzne podstawy oraz proces kształtowania się regionu łódzkiego., [w:] T.T.Marszał (red.), Miasto – region – gospodarka w badaniach geograficznych. W stulecie urodzin Profesora Ludwika Straszewicza, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2016, s. 131–161.
↑JacekJ.LadoruckiJacekJ., TomaszT.StolarczykTomaszT., O potrzebie stworzenia Słownika biograficznego ziemi łęczyckiej. Ogólne zasady opracowania kompendium i jego znaczenie dla regionu (rozdział: Dzieje ziemi łęczyckiej i jej granice), „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum.”, 1/2 (22/23), 2016, 117-129 (cytowana informacja: s. 119-120) [zarchiwizowane].
↑Jerzy Sikora, Między podbojem a prowincją. Przyczynek do piastowskiej organizacji Polski Centralnej w X i XI w., Olgierd Ławrynowicz, Jerzy Maik, Piotr A. Nowakowski (red.) [w:] Non Sensistis Gladios. Studia ofiarowane Marianowi Głoskowi w 70. rocznicę urodzin, Łódź 2011, s. 349-367.
↑M. Pawlikowski, Sądownictwo grodzkie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków, 2012, tenże, Sądownictwo ziemskie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków 2012
↑ abcdCzesławC.PilichowskiCzesławC., Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939–1945. Informator encyklopedyczny, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 289, ISBN 83-01-00065-1.
↑WojciechW.JankowskiWojciechW., Mały przewodnik po Polsce, Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1983, s. 186, ISBN 83-217-2329-2.
↑NID, Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie [online] [dostęp 2010-11-26].