Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach:
Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Początkowo studiował medycynę na Uniwersytecie Bostońskim w USA. Przeniósł się na wydział prawa i ekonomii Uniwersytetu Kostaryńskiego w San José, następnie studiował na Uniwersytecie Essex i w London School of Economics. W latach studenckich angażował się politycznie, wstąpił do Partii Wyzwolenia Narodowego – PLN (1964). Wykładał nauki polityczne na Uniwersytecie Kostaryńskim (1969). W latach 1970–1978 pełnił funkcję ministra planowania. Był również członkiem zarządu banku centralnego Kostaryki. W okresie od 1975 do 1979 roku był sekretarzem ds. międzynarodowych, później został wybrany sekretarzem partii – zrezygnował w styczniu 1984 r. – aby móc się ubiegać o nominację na kandydata na prezydenta. W latach 1986–1990 pełnił funkcję prezydentaKostaryki (był najmłodszym prezydentem w historii kraju). Był inicjatorem pokojowego planu dla Ameryki Środkowej, który podpisali 7 sierpnia 1987 prezydenci 5 państw tego regionu: Kostaryki, Salwadoru, Hondurasu, Nikaragui i Gwatemali. Za to porozumienie, zwane planem Ariasa, otrzymał pokojową Nagrody Nobla w tym samym roku.
5 lutego 2006 ponownie wygrał wybory prezydenckie i 8 maja 2006 objął urząd prezydenta Kostaryki. Sprawował go do 8 maja 2010.
Przypisy
↑The Nobel Peace Prize 1987 [online], NobelPrize.org [dostęp 2021-09-11](ang.).
Bibliografia
Centrum informacji o Kostaryce
Bernd Jordan, Aleksander Lenz: Księga 100 polityków stulecia, tłum. A. Sąpoliński, wyd. Interart, Warszawa 1997, ISBN 83-7060-508-7.
Jan Palmowski: Słownik najnowszej historii świata 1900-2007 t. I, tłum. Agnieszka Kloch, Presspublica, Warszawa 2008 ISBN 978-83-7469-683-8.