Ð
Ilustracja
Informacje podstawowe
Majuskuła

Ð

Minuskuła

ð

Podstawowe pismo

łacińskie

Pochodzenie
Oparty na grafemie

D

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Ð (duża litera Ð, mała litera ð; nazywana eth, lub edh, w farerskim: edd) – litera alfabetu staroangielskiego (anglosaskiego), używana współcześnie w języku islandzkim i farerskim. Minuskuła ð zachowała zakrzywiony kształt charakterystyczny dla średniowiecznych rękopisów, podczas gdy majuskuła Ð pisana jest obecnie z prostą laseczką (inaczej niż w średniowieczu).

W obydwu alfabetach, czyli w islandzkim i farerskim, litera ð następuje po literze d.

W języku islandzkim ð wymawiane jest jako dźwięczna spółgłoska zębowa, tak jak th w angielskim słowie „them”. W farerskim ð nie jest wymawiane, chyba że poprzedza literę r – wówczas wymawia się ją jak g. W staroangielskim ð mogło oznaczać zarówno spółgłoskę dźwięczną (jak w islandzkim), jak i bezdźwięczną. Podobnie wymawiana była litera thorn, która pojawiała się jednak o wiele częściej niż eth. W języku średnioangielskim litera eth już nie występuje.

Mała litera ð używana jest w IPA do oznaczania dźwięcznej zębowej spółgłoski szczelinowej – [ð].

Kodowanie

ZnakÐð
Nazwa w UnikodzieLatin capital letter EthLatin small letter Eth
Kodowaniedziesiętnieszesnastkowodziesiętnieszesnastkowo
Unicode208U+00D0240U+00F0
UTF-8195 144c3 90195 176c3 b0
Odwołania znakowe SGMLÐÐðð
Odwołania znakowe SGMLÐð

Zobacz też


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się